جفری چاسر

جفری چاسر ، نویسنده ، ادیب و شاعر انگلیسی ، به سال ۱۳۴۳ در انگلستان زاده شد. از تاریخ و محل دقیق تولد او چیزی در دسترس نیست .

اما این ها به هیچ وجه ، از تاثیر بسیار ارزنده ی او در ادبیات انگلستان کم نمی کند .

وی معروف به پدر زبان انگلیسی است. او نخستین کسی بود که پس از سلطه نرمن ها ، به زبان انگلیسی کتاب نوشت و توانست بار دیگر پرچم زبان انگلستان را در میان مردم به اهتزار در آورد .

چاسر در لندن و در خانواده بازرگانان شراب و پارچه های پشمی زاده شد .

از زندگی او اطلاع دقیقی در دست نیست، تنها اسناد و مدارک رسمی و دولتی از او نشانه هائی در بر دارد که بر حسب آنها شاعر زندگی پر نشیب و فراز و سرشار از تغییرات گوناگونی داشته و در جوانی در خدمت پرنس لیونل ، فرزند کوچکتر ادوارد سوم پادشاه انگلستان به سر می برده است .

اولین تاریخ قطعی که از زندگی او در دست است، سال ۱۳۵۷ است که در دربار می زیسته و در سال های ۱۳۵۹ – ۱۳۶۰ در لشکر کشی ادوارد سوم به فرانسه شرکت داشته و به زندان افتاده است .

پس از آزادی تا شش سال از او نشانه ای در دست نیست و ظاهرا در این دوره به تحصیل در رشته حقوق در لندن پرداخته است . در ۱۳۶۶ با فیلیپا ، یکی از ندیمه های ملکه ازدواج کرده و در ۱۳۶۷ از طرف شاه به دریافت مستمری نایل آمده است .

از ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۸ به ماموریتهای سیاسی و سری فرستاده شده که بیشترش در فرانسه بوده است. چاسر دو بار نیز به ایتالیا اعزام شد، یک بار در ۱۳۷۲ و بار دیگر در ۱۳۷۸، از این سفرها تجربه های ادبی فراوان اندوخت و با آثار بزرگان شعر و ادب چون دانته، بوکاتچو و پترارک آشنا گشت و سخت تحت نفوذ آنان قرار گرفت .

در ۱۳۷۴ بازرس امور گمرکی و بازرگانی شد و در ۱۳۸۵ در خانه خود در منطقه کنت اقامت گزید و به مقام قاضی صلح و در ۱۳۸۶ به عضویت پارلمان انتخاب گردید .

در ۱۳۸۹ منشی دفتر سلطنتی شد و در ۱۳۹۱ به معاونت جنگلداری سلطنتی در ایالت سامرست منصوب گشت. اولین کارهای ادبی چاسر تحت نفوذ ادبیات فرانسه و اشعار عاشقانه قرار داشت، از آن جمله است: کتاب دوشس و منظومه درباری داستان گل سرخ که به چاسر امکان داد تا سبک شاعرانه خود را تلطیف دهد و در ساختمان و قالب شعر ورزیده گردد .

داستان گل سرخ از منظومه های قرون وسطائی فرانسه است که از اثر اووید شاعر رومی به نام هنر عشقبازی اقتباس شده بود .

پس از آن نفوذ شاعران ایتالیائی چاسر را به جانب استعاره و تمثیل در شعر کشانده و بر اثر این نفوذ منظومه خانه شهرت در سال های ۱۳۷۹ – ۱۳۸۰ منتشر شد که از اثر دانته تاثیر پذیرفته و بینش شاعر را در قالب رویا بیان می کرد .

عقابی طلائی شاعر را به جایگاه مردم نامدار که میان آسمان و زمین قرار دارد، همراه می برد. سرزمینی که پر از خواستاران نام و آوازه و مزین به پیکر مورخان و شاعران است .

شاعر در این سرزمین به چشم می بیند که شهرت و افتخار یا به صورت نیک نامی واقعی جلوه می کند یا به صورت دروغین ومزورانه و این در شاعر تاثیر بسیار می گذارد که همه ی این موارد را با قلم استادانه اش تصویر کند .

این اثر با آنکه از نفوذ شعر ایتالیایی برخوردار است، کاملا همانند آن نیست و چاسر طبع مطایبه آمیز و هنر طنزپردازی خود را در آن بکار گرفته است . منظومه ترویلوس و کرسیدا احتمالا میان سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۸۵ ساخته شده است که آن نیز تحت تأثیر ادبیات ایتالیائی و بطور ویژه بوکاتچو قرار دارد .

بوکاتچو پس از عهد باستان، اولین شاعری است که عشقهای ناکام ترویلوس به کریسیدا را که از جنگ تروا سرچشمه گرفته بود، به صورت منظومه ای بزرگ در آورد در نه بند، تحت عنوان فیلوستراتو ، که بیشتر مورد توجه چاسر بوده است .

میان اثر چاسر وبوکاتچو تفاوت بسیار وجود دارد، به این معنی که بو کاتجو در اثر خود بیشتر به اصل داستان و پرورش موضوع و نتیجه آن توجه داشته و چاسر به صفات و خصوصیتهای اشخاص و قهرمانان داستان، بنا بر این اثر چاسر از بینشی دقیق در تحلیل روانی و ظرافت بسیار در مطایبه و گویائی فراوان در مکالمه برخوردار گشته است .

منظوم ترویلوس و کرسیدا از مهمترین آثار چاسر بشمار آمد. منظومه شورای پرندگان در حدود ۱۳۸۲ ساخته شده و شاعر در آن قصد داشته است به صورتی استعاری و کنائی، مدیحه ای به مناسبت جشن نامزدی ریچارد دوم بسازد . طبیعت در این اثر به پرندگان فرمان می دهد که همدم و باری برای خود برگزینند تا عقاب بسیار زیبایی را به شایسته ترین آنها هدیه کند .

شاعر گروه پرندگان اصیل را با الحان پهلوانی و اعمال ظریف و نجیب عاشقانه در برابر پرندگان بسیار عادی قرار می دهد که از عشق جز احساسی پست و جسمانی ندارند و در این اثر با بکار بستن زبانی گویا و واقعی هنر خود را در ساختن صحنه های نمایشی آشکار می سازد .

از نظر سبک شعر، این اثر به طور وضوح تحت نفوذ شعر ایتالیائی قرار دارد. منظومه قصه زنان خوب حدود ۱۳۸۶ساخته شده و نا تمام مانده است. شاعر خود در مطلع شعر منظومه را تقلیدی از شاعران فرانسوی می داند و شاعر را در ماه مه نشان می دهد که به تماشا و تحسین طبیعت و گل مورد علاقه اش پرداخته است و در عالم خیال خود را در سرزمینی در عشق و در مصاحبت دلپذیر ملکه ای می یابد که تاجی از مینا بر سر دارد و نوزده دختر زیبا روی او را همراهی می کنند .

شاعر در این قسمت به تابش دلبران عاشق پیشه می پردازد. شعر چاسر به سبب طراوت و بی پیرایگی و زیبائی در شعر شاعران فرانسوی که سر مشق او قرار داشته اند، پیشی می گیرد .

اما پس از آن خود را از همه نفوذهای ادبی خارجی می رهاند و شاهکاری پدید می آورد که تنها از موضوعهای انگلیسی سر چشمه گرفته است. این اثر عالی به نام قصه های کنتربری اولین بار در ۱۳۸۷ و بار دیگر در ۱۴۷۵ بچاپ رسید و شامل قصه هائی منظوم است که عده ای آن را تحت نفوذ کتاب دکامرون اثر بوکانچو شاعر ایتالیائی می دانند، اما این امر مسلم نیست .

جریان داستان در طی سفری زیارتی در کنتر بری می گذرد که شاعر خود را در میان سی نفر زائر تصور می کند که در مهمانسرائی جمع شده اند و قرار می گذارند که برای کاستن ملال سفر دور و دراز، هریک دو داستان به هنگام رفت و باز گشت نقل کند .

چاوسر زائران را طوری بر می گزیند که هریک تصویری گویا از افراد جامعه بدست دهد از قبیل، تاجر، سرباز، کشیش، پزشک، ملاح، دانشجوی آکسفورد و مانند آن .

زائران قصه گو ابتدا در خارج از صحنه داستان، با قلم رنگین و روشن شاعر جان می گیرند و بتدریج که وارد داستان می شوند، شخصیت خود را در حین نقل آشکار می سازند . چاسر به قصه گو و قصه اش لحنی دلنشین و طنز آمیز می دهد و هنرمندی خود را در وصف، با پیروزی فراوان به اثبات می رساند. می توان گفت که چاسر در این اثر در عین حال شاعر و استاد تحلیل روح و حتی نمایشنامه نویس معرفی می گردد .

به طور کلی قصه های کنتربری پرده نقاشی گسترده و دقیقی است از زندگی مردم انگلیس در قرون وسطا و نوعی «کمدی انسانی» از جامعه متوسط آخر قرن چهاردهم است که چاسر آن را استادانه به تصویر کشیده است .

چاسر برجسته ترین شاعر قرون وسطاست که در ادبیات پیش از دوره شکسپیر مقامی ممتاز دارد. به زبان انگلیسی اعتبار بسیار بخشیده، خاصه به شعر عاشقانه الطف فراوان داده است. اشعار چاسر از آمیختگی غیر قابل تقلید ارزش والایی است که جایگاه رفیع او را در ادبیات برتانیا و در یک مقیاس گسترده تر ادبیات جهان به تصویر می کشد. وی به تاریخ ۲۵ اکتبر ۱۴۰۰ برای همیشه دنیا را ترک گفت