فرهنگ معین

دکتر محمد معین در روز نهم اردیبهشت ماه سال ۱۲۹۷ هجری شمسی در محله زرجوب شهر رشت به دنیا آمد، طبق صفحه اول دستخطی که وی درباره زندگی خود نوشته، تاریخ تولد وی ۱۷ رجب سال ۱۳۳۲ (قمری) برابر با ۲۱ خرداد سال ۱۲۹۳ است. در متن دانشنامه دکترا، سال تولَد وی ۱۲۹۱ ذکر شده‌است؛ ولی در نوشته قاب شده‌ای که در خانه وی و در اتاق کارش به دیوار آویخته‌است تاریخ تولد او دوشنبه ۹ اردیبهشت ۱۲۹۷ نوشته شده‌است.

محمد شش ساله بود که بیماری حصبه در رشت شیوع یافته و در آن سال ۲۸ هزار نفر را از بین برده بود، او نخست مادرش طلعت را بر اثر بیماری حصبه و شش روز بعد پدرش ابوالقاسم را به دلیل همین بیماری از دست داد و تحت سرپرستی پدر بزرگش محمدتقی معین العلما که از روحانیون مورد احترام زادگاهش بود، قرار گرفت.

وی سیزده ساله بود که پدر بزرگش را از دست داد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه شماره یک رشت به پایان رساند، سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت. محمد دوره دوم متوسطه را در دارالفنون تهران گذرانید، در دوران تحصیل همیشه شاگردی ممتاز به شمار می‌رفت و علاوه بر استعدادی که در ادبیات فارسی داشت در عربی نیز دارای معلومات بود.

معین در سال ۱۳۱۳ در شانزده سالگی لیسانس ادبیات فارسی و فلسفه و علوم تربیتی را از دانشگاه تهران گرفت و موضوع رساله او که به زبان فرانسه نوشته شد "لوکنت دولیل و مکتب پارناس‌" بود.

او در سال ۱۳۱۴ پس از پایان تحصیل و انجام خدمت نظام در حالی که فقط ۱۷ سال داشت به ریاست دانشسرای مقدماتی اهواز منصوب شد؛ سپس ریاست دانشسراهای وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش فعلی) را به عهده گرفت و در همین زمان توانست دوره روانشناسی عملی، خط شناسی، قیافه شناسی و مغز شناسی را به صورت مکاتبه‌ای در آموزشگاه روانشناسی بروکسل بلژیک بگذراند. محمد معین در سال ۱۳۲۱ در سن ۲۴ سالگی با نوشتن رساله " مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات فارسی" اولین کسی بود که در ایران موفق به اخذ درجه دکترای ادبیات فارسی شد و بعد از اخذ دکترا به عنوان استاد کرسی «تحقیق در متون ادبی» دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و استاد در دانش سرای عالی مشغول تحقیق و تدریس شد.

دکتر معین در سال ۱۳۲۴ همکاری با علامه دهخدا را در تنظیم لغت نامه شروع کرد و معاون او در کار لغت نامه بود و پس از وی ریاست سازمان لغت نامه را به عهده گرفت.

دکتر محمد معین به زبان‌های اوستایی، پارسی باستان، پهلوی، عربی، فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، لاتینی و سانسکریت آشنایی داشت و در مسافرت‌های متعدد از مؤسسات فرهنگ نویسی کشورهای دیگر دیدار کرد، مدتی نیز در موزه‌های کشورهای مختلف (آمریکا، انگلستان، فرانسه، سوئیس، آلمان، هلند، ایتالیا، سوئد، فنلاند، روسیه و کشورهای دیگر) به مطالعه مشغول بود و سپس به تدوین فرهنگ فارسی کنونی که به نام فرهنگ فارسی معین معروف است، مشغول شد.