تاندونیت

تاندونیت، بیماری ای است ناشی از التهاب تاندون ها و زمانی اتفاق می افتد که فرد از تاندون ها بیش از حد و با فشار زیاد استفاده می کند؛ برای مثال در طول ورزش. تاندونیت یا التهاب تاندون ها، معمولا در آرنج، مچ دست، انگشتان، ران و سایر قسمت های بدن اتفاق می افتد. معمولا قسمتی از بدن که دچار عارضه می شود نام عارضه را تشکیل می دهد؛ به عنوان مثال تاندونیت آشیل که التهاب در تاندون آشیل در پاشنه پا است. در برخی از موارد نیز فعالیت تاثیر گذار بر ایجاد تاندونیت از نام های شناخته شده عارضه است مانند آرنج تنیس یا آرنج گلف باز.
تاندونیت در هر سنی می تواند رخ دهد، اما در بزرگسالانی که ورزش زیاد انجام می دهند شایع تر است. تاندونیت در افراد مسن نیز به علت حساس تر بودن، ضعیف شدن و کم شدن حالت کششی تاندون ها نیز اتفاق می افتد.

نکاتی کلی درباره تاندونیت:

تاندونیت معمولا زمانی اتفاق می افتد که شخص از تاندون ها بیش از حد استفاده کرده و به آن ها فشار وارد شود

تاندونیت در جوانان و ورزشکاران شایع تر است
درمان تاندونیت شامل استراحت، کمپرس یخ یا درمان با گرما و ضددرد ها انجام می شود
اگر تاندونیت بدون درمان رها شود ممکن است منجر به پارگی تاندون شده و نیازمند عمل جراحی باشد.

در ابتدا باید دانست که تاندون چیست و چه نقشی در بدن به عهده دارد؟

تاندون، بافتی است که عضلات را به استخوان ها متصل می کند. تاندون انعطاف پذیر و فیبری است که در عین حال سخت بوده و می تواند تنش ها و فشار هارا حفظ کند. تفاوت تاندون با رباط، در این است که رباط ها رابط بین استخوان ها هستند، اما تاندون رابط بین استخوان و یک ماهیچه است.

تاندون ها و عضلات با یکدیگر کار می کنند و نیروی کشنده را اعمال می کنند. تاندون ها سخت و فیبری هستند اما نسبت به استخوان ها نرم تلقی می شوند. اگر به جای تاندون، غلاف آن متورم شود تنوسینووییت نام دارد. تاندونیت و تنوسینوویت هردو ممکن است در پی فشار و با یکدیگر اتفاق بی افتند.

انواع مختلف تاندونیت ها که می تواند در بدن اتفاق بی افتد عبارتند از:

تاندونیت آشیل
تاندون آشیل، ما بین پاشنه و عضله ساق پا قرار دارد. تاندونیت آشیل از آسیب های رایج ورزشی است که ممکن است در اثر پوشیدن کفش های نامناسب نیز ایجاد شوند. احتمال بروز تاندونیت آشیل ناشی از کفش نامناسب، در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بیشتر است.

تاندونیت سوپراسپیناتوس
تاندونیت سوپراسپیناتوس، ناشی از التهاب تاندون اطراف بالای شانه هاست که می تواند موجب درد در هنگام حرکت دستان به خصوص به سمت بالا شود.

اکثر درد های ناشی از تاندونیت در هنگام استفاده از عضو آسیب دیده و یا در شب شایع است. اگر تاندون های دیگری نیز در همان منطقه تحت تاثیر قرار گیرند ممکن است بیمار به سندرم روتاتور کاف مبتلا باشد.

تاندونیت تنیس یا گلف باز
علامت رایج این نوع التهاب تاندون معمولا درد در قسمت بیرونی آرنج است، که می تواند به سمت مچ دست نیز برود. تنوسینوویت De Quervain’s stenosing ، التهاب غلاف حاوی تاندون های انگشتان شصت بین انگشت شصت و مچ دست است، که با تورم و ضخیم شدن غلاف حرکت انگشت شصت را دردناک می کند.

تاندونیت مچ دست
این نوع التهاب تاندون اکثرا در بازیکنان بدمینتون و کارگران خط تولید که از مچ دست خود به طور مکرر و با حرکاتی تکراری استفاده می کنند، پدید می آید. تندینوپاتی نیز نوع دیگری از آسیب های وارده بر تاندون مچ دست است که بیشتر سبب انحطاط مچ می شود تا التهاب آن.

نشانه های تاندونیت
علائم رایج عبارتند از:

درد خصوصا هنگام حرکت دادن عضو
احساس حرکت کردن تاندون هنگام استفاده از عضو آسیب دیده
تورم قرمزی و احساس گرما در ناحیه آسیب دیده
رشد برآمدگی بر محل تاندون آسیب دیده
در صورتی که پارگی در تاندون وجود داشته باشد، شکاف در خط تاندون حس خواهد شد و حرکت دادن اندام دشوار خواهد بود.

علائم ممکن است از چند روز تا چند هفته یا حتی ماه باقی بمانند.

علل رایج تاندونیت

آسیب ناگهانی
تکرار حرکاتی ممتد برای مدت طولانی

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به تاندونیت هستند؟
تاندونیت اغلب در افرادی که مشاغل و سرگرمی های آن ها شامل حرکات تکراری یا پر فشار است اتفاق می افتد.

سایر عوامل خطر عبارتند از:

سن:تاندون ها با بالا رفتن سن ضعیف تر شده و قابلیت کششی خود را از دست می دهند و مستعد آسیب بیشتر هستند.
حرفه:افرادی با حرفه ای شامل حرکات تکراری، ارتعاشی، یا پرفشار، دارای ریسک بیشتری برای ابتلا به تاندونیت هستند.مانند نقاشان سقف یا کارگران خط تولید
ورزش: ورزش هایی شامل حرکات تکراری مانند تنیس، شنا، بدمینتون، گلف و بیس بال می توانند منجر به بروز تاندونیت شوند.
برخی از شرایط سلامتی: در افراد مبتلا به دیابت و آرتریت روماتوئید احتمال بیشتری برای تاندونیت وجود دارد
در صورت بروز تاندونیت اگر درد به طور ناگهانی بدتر شده یا حرکت مفتصل را دچار مشکل کند مراجعه به پزشک ضروریست.

تشخیص تاندونیت
پزشک با انجام معاینه فیزیکی می تواند تاندونیت را تشخیص دهد. اگر مشکل با استراحت و داروهای ضدالتهابی رفع نشود، ممکن است انجام برخی آزمایشات برای بررسی دقیق آسیب نیاز باشد:

اشعه ایکس برای بررسی ذخایر کلسیم در اطراف تاندون
سایر آزمایشات تصویربرداری مانند سونوگرافی یا ام آر آی که برای تشخیص تورم انجام می شوند.

درمان تاندونیت

درمان با هدف کاهش التهاب و درد انجام می شود. در بسیاری از موارد استراحت دادن به مفاصل، درمان با گرما یا کمپرس یخ، استفاده از داروهای ضد درد و ضدالتهاب می تواند تاندونیت را برطرف کند.

شوک درمانی یا موج درمانی و جراحی
اگر تاندونیت با استراحت و درمان های اولیه باقی بماند و ذخایر کلسیم اطراف تاندون را گرفته باشد، موج درمانی می تواند به درمان کمک کند. فرآیند موج درمانی به این صورت است که یک شوک موج از پوست عبور کرده و کلسیم های ذخیره شده را تجزیه می کند. در برخی از موارد نیز برای برداشت این ذخایر عمل جراحی انجام می شود.

بدون اعمال درمان مناسب تاندونیت می تواند به راحتی منجر به پارگی تاندون شود. پاره شدن تاندون وضعیتی جدی تر بوده و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

پیشگیری از تاندونیت
گرم کردن و کشش اندام ها و عضلات قبل از شروع ورزش و تمرینات برای سرد کردن پس از پایان ورزش
انجام حرکات ورزشی به طور صحیح و اجتناب از وارد آوردن فشار زیاد بر عضلات و تاندون ها
اجتناب از حرکات تکراری در کار و ورزش ها با استراحت دادن به عضلات در حین آن