گنادورلین

گنادورلین

هورمون آزادکننده گنادوتروپین و آنالوگ های آن

نام ژنریک:

گنادورلین

گونادورلین

نام لاتین:

Gonadorelin

نام تجاری:

®Factrel

®Lutrepulse

®Relisorm

گروه دارویی- درمانی:

هورمون آزادکننده گنادوتروپین (GnRH) صناعی

درمان ناباروری

کمک به بررسی محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد

طبقه بندی در بارداری:

گروه B

اشکال دارویی:

آمپول: 100 میکروگرم، 0.8 میلی گرم(ملح استات)، 3.2 میلی گرم(ملح استات)

موارد مصرف، روش و دوزاژ:

درمان آمنوره1 و تحریک تخمک گذاری برای درمان ناباروری به علت نارسایی هیپوتالاموس

بالغین: 5 میکروگرم از راه وریدی یا زیرجلدی هر 90 دقیقه به مدت 21 روز تجویز می شود. تزریق معمولا از طریق پمپ مخصوص صورت می گیرد. پمپ به گونه ای تنظیم می شود که 25 تا 50 میکرولیتر در دقیقه محلول استریل، تزریق گردد. دوز معمول دارو بین 1 تا 20 میکروگرم است.

تاخیر در بلوغ

نوجوانان: 5 میکروگرم هر 90 دقیقه از راه زیرجلدی یا وریدی با پمپ تجویز می شود.

مکانیسم اثر:

گنادورلین مانند هورمون آزادکننده گنادوتروپین یا GnRH طبیعی عمل می کند و باعث تحریک سلول گنادوتروپ و تولید و آزاد سازی هورمون LH از هیپوفیز قدامی می گردد. تولید و آزادسازی هورمون محرک فولیکول یا FSH نیز افزایش می یابد.

هورمون LH با تاثیر بر روی تخمدان ها، سنتز هورمون های جنسی را تنظیم می نماید و این عمل باعث تحریک نخمک گذاری می گردد.

فارماکوکینتیک:

گنادورلین را می توان به صورت داخل وریدی یا زیرجلدی تجویز نمود.

این دارو سریعا متابولیزه شده و به اجزای پپتیدی غیرفعال تبدیل می شود.

نیمه عمر دارو 10 تا 40 دقیقه است.

متابولیت های دارو از راه ادرار دفع می شوند.

نکات با اهمیت:

گنادورلین در تشخیص هیپوگنادیسم نیز کاربرد دارد. با تجویز تک دوز این دارو، کمیت پاسخ LH به گنادوتروپین در تشخیص نقص عملکرد هیپوفیز یا هیپوتالاموس کمک می نماید.

این تست در مجموع نمی تواند هیپوگنادیسم اطفال را تشخیص دهد و به این منظور در اطفال توصیه نمی گردد.

بی خطر بودن و موثر بودن گنادورلین در کودکان و افراد زیر 18 سال ثابت نشده است.

در بیمارانی که دچار آمنوره وابسته به وزن هستند تا زمانی که وزن آنها متناسب نشده است از مصرف دارو خودداری نمایند.

موارد منع مصرف:

حساسیت مفرط به دارو

پرولاکتینوما

کیست های تخمدان

آدنوم هیپوفیز

موارد احتیاط:

دوران بارداری

کودکان زیر 18 سال

تداخلات دارویی:

به منظور جلوگیری از تحریک بیش از حد تخمدان، از مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای تحریک کننده تخمدان اجتناب نمائید.

آندروژن، استروژن، گلوکوکورتیکوئیدها و پروژستین به طور مستقیم بر ترشح گنادوتروپین های هیپوفیز اثر می گذارند. در طول مصرف این دارو ها تست تشخیصی انجام ندهید.

دیگوکسین و ضد بارداری های خوراکی ممکن است غلظت گنادوتروپین ها را کاهش دهند.

لوودوپا و اسپیرونولاکتون ممکن است به طور موقت غلظت گنادوتروپین را افزایش دهند.

فنوتیازین ها و آنتاگونیست های دوپامین پرولاکتین را افزایش می دهند که ممکن است پاسخ به گنادورلین را مهار کند.

عوارض جانبی:

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

Derm: هماتوم، عفونت موضعی، التهاب، فلبیت خفیف

Other: بارداری چندقلو، تحریک بیش از حد تخمدان، آنافیلاکسی

مصرف در بارداری و شیردهی:

در صورت مصرف گنادورلین استات در دوران بارداری، احتمال آسیب به جنین بعید است.

ترشح این دارو در شیر مادر ثابت نشده است، همچنین این دارو اندیکاسیون درمانی در دوران شیردهی ندارد.

توجهات پزشکی - پرستاری:

برای درمان موفق با گنادورلین، تشخیص صحیح اهمیت دارد. باید ثابت شود که آمنوره هیپوتالاموسی یا هیپوگنادیسم ناشی از نقص در مقدار یا ترشح ضربانی GnRH است.

چگونگی پاسخ دهی بیمار را به درمان تحت نظر داشته باشید.

هر بار محل تزریق وریدی را از نطر بروز عفونت کنترل نمائید.

جهت تقلید نظم ضربانی، گنادورلین را با پمپ انفوزیون سرپایی تزریق نمائید. مدت هر بار تزریق را یک دقیقه و فاصله بین هر دو تزریق را روی 90 دقیقه تنظیم نمائید.

محل تزریق لازم است هر 48 ساعت تغییر کند.

توجهات بیمار - خانواده:

ممکن است چندقلو زایی روی دهد.

توجه داشته باشید محل تزریق و شیوه تزریق به صورت ضد عفونی شده باشد.

در صورت بروز کهیر، اشکال در تنفس و سایر علائم بروز حساسیت به پزشک مراجعه نمائید.

در صورت بروز علائم عفونت، هماتوم، التهاب، دل پیچه، تورم دست ها و پاها، تهوع و استفراغ، اسهال به پزشک مراجعه نمائید.

برای تزریق دارو به پمپ لوترپالس نیاز است.

شرایط نگهداری دارو:

دارو را در دمای 15 تا 30 درجه سانتیگراد نگهداری نمائید.