مشاهیر و مفاخر ادبی

مشاهیر شامل افرادی می شود که شهرتشان به سبب دستاورد های مثبت و خیرشان است و هم شامل کسانی می شود که به خاطر کارهای منفی و عملکرد شر و بدشان به شهرت رسیده اند اما مفاخر فقط کسانی را در بر می گیرد که کارها و دستاورد هایی دارند که باعث افتخار یک ملت و جامعه است بنابراین هر مفاخری مشاهیر نیز هست اما هر مشاهیری مفاخر به حساب نمی آید .

مفاخر یعنی مفخره به معنی فخر یا نازیدن به چیزی است . هر چه که بدان فخر کنند و بنازند و مایه ناز و بزرگی باشد آنچه که به آن بالند و نازند و فخر کنند .

برای مثال شهداء از مفاخر و مواریث معنوی ما هستند چرا که اگر آنها جانشان را برای حفظ این مرز و بوم ایثار نکرده بودند چه بسا دیگر ایران سرافرازی وجود نداشت پس می توان گفت شهداء و ایثارگران مفاخر فرهنگی ما هستند که با جانفشانی و شجاعت خود آزادی و سربلندی و شکوه را به ماه هدیه کردند .

از مشاهیر و مفاخر فلسفی می توان ابونصر فارابی ، امام محمد غزالی ، شهاب الدین سهروردی ، میرداماد و ملاصدرا را نام برد و ار مفاخر مذهبی بزرگانی چون علامه حلی ، علامه مجلسی ، شیخ صدوق  ، علامه طباطبائی ، علامه جعفری ، آیت الله بهجت و ... نام برد .

بوجعفر بن موسی خورازمی ، ابوعلی سینا ، ابوریحان بیرونی ،زکریای رازی  نیز از مشاهیر و مفاخر علمی هستند.

کسانی چون نیما یوشیج ، سهراب سپهری ، ملک شعرای بهار ، فریدون مشیری ، علی اکبر دهخدا ، جلال آل احمد ، شهریار ، عبدالحسین زرین کوب ، محمد علی اسلامی ندوشن ، ایراج افشار ، محمد معین ، پروین اعتمصامی ، سعید نفیسی و...از مفاخر ادبی معاصر هستند.

 مشاهیر و مفاخر ادبی

قبل از پرداختن به مشاهیر و مفاخر ادبی در ایران؛ بد نیست اشاره ای کوتاه به تاریخ ادبیات ایران داشته باشیم. تاریخ ادبیات در ایران پیش از اسلام به سروده های اوستا یعنی حدود  هزار سال قبل از میلاد باز می گردد. این سروده ها که بخشی از سنت شفاهی ایرانیان باستان بوده اند سینه به سینه منتقل شده و بعد ها بخش هایی از کتاب اوستارا در دوران ساسانی پدید آورده اند. البته  کتابهای قدیمی نیز وجود دارند که در موضوعات غیرادبی مانند تاریخ، مناجات و علوم گوناگون دارای ارزش ادبی هستند و با گذشت زمان در زمره آثار کلاسیک ادبیات فارسی قرار گرفته‌اند. 

مشاهیر و مفاخر علمی
علم و دانش، شامل مجموعه ای از دانستنی‌هایی است که بشر برای زندگی خود از آنها بهره می‌گیرد. انسان در دوره های کهن به دلیل محدود بودن حوزه علم و دانش، می توانست به فراگیری بیشتر علوم عصر خود بپردازد و گاهی یک نفر می توانست این علوم را در حافظه خود جای دهد، ولی رفته رفته و با رشد معلومات و دانستنی ها، بشر اقدام به طبقه بندی این معلومات کرد و باعث شکل گیری حوزه های مختلف و تخصصی شدن علوم شد. در این که علم و دانش، تاریخی همزمان با تاریخ بشری دارد شکی نیست 

مشاهیر و مفاخر فلسفی
فلسفه در ابتدای پیدایش، تا قرن ها شامل تمامی علوم بشری می شد و در واقع یک فیلسوف را عالم بر همه دانش ها می دانستند ولی به تدریج و با گسترش دانش بشری، علوم مختلف از آن جدا شد و به عنوان یک علم مستقل به شمار آمد .
با پیدایش فلسفه در سده ششم ق . م، فلاسفه در ابتدا، به تحقیق درباره موضوعاتی می پرداختند که امروزه ما آن ها را جزو علوم مستقل می دانیم .

مشاهیر مذهبی
مذهب در زبان عربی به معنای طریقه، روش، رای و به معنای اعتقادی که براساس آن فعلی را انجام می دهند، آمده است. علی ربانی گلپایگانی در کتاب «فرق و مذاهب کلامی» خود نوشته است: «مذهب معمولا کار بردش اخص از دین است یعنی دین عام است و مذهب خاص. مثلا دین مبین اسلام عام است و شامل همه فرقه های اسلامی می شود و لذا شیعه و سنی همه بر این اعتقادند که اگر کسی به وجود خداوند و یگانگی او و نبوت پیامبر اکرم (ص) و آنچه او از جانب خدا آورده، اقرار نماید، مسلمان است و آثار اسلام که در کتب فقه بیان شده بر آن متربط است.

مشاهیر ورزشی
ورزش به فعالیت ها و مهارت های فیزیکی عادی و معمول جسمانی گفته می شود که براساس یک سری از قوانین مورد قبول همگان با اهداف تفریح، یا برای مسابقه، لذت بردن و رسیدن به ورزیدگی است . ارایه تعریف از ورزش بستگی به هدف و منظور ما از انجام دادن آن دارد؛ به این معنی که زمانی که رقابت شنا در مقابل هزاران تماشاگر در یک استخر به منظور مسابقه انجام می گیرد نوعی از ورزش است حال اگر شنا در یک استخر معمولی و یا دریا انجام گیرد یک تفریح شمرده می شود.