کم شنوایی یک طرفه

کم شنوایی یک طرفه هنگامی رخ می دهد که مشکل در شنوایی فقط یکی از گوش های شما را درگیر می کند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در درک گفتار در محیط های شلوغ، تعیین محل منبع صدا و تنظیم صدای پس زمینه مشکل داشته باشند.

این وضعیت به عنوان کم شنوایی یک طرفه یا ناشنوایی یک طرفه نیز شناخته می شود. این ممکن است به عنوان ناشنوایی در یک گوش یا یک طرف، کاهش شنوایی در یک گوش یا عدم توانایی شنیدن از یک گوش باشد. در این شرایط هنوز باید بتوانید با گوش دیگر خود به وضوح بشنوید.

در صورت بروز هر نوع کم شنوایی همیشه باید با پزشک خود تماس بگیرید. کاهش شنوایی ناگهانی در یک طرف یا هر دو یک فوریت پزشکی است و به اقدامات سریع پزشکی نیاز دارد. پزشک شما قادر به ارائه گزینه های درمانی خواهد بود و ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد.

بسته به علت کم شنوایی یک طرفه پزشک ممکن است دارو، جراحی یا سمعک را به شما توصیه کند. در برخی موارد، این شرایط بدون درمان از بین می رود.

چه عواملی باعث کم شنوایی یک طرفه می شود؟

دلایل زیادی برای از دست دادن شنوایی در یک طرف وجود دارد، از جمله:

آسیب به گوش

قرار گرفتن در معرض صداهای بلند یا داروهای خاص

انسداد گوش

تومور

بیماری

تغییرات شنوایی می تواند نتیجه طبیعی پیری باشد. برخی از دلایل قابل برگشت هستند، مانند تجمع موم در مجرای گوش یا عفونت گوش یا تجمع مایعات. بعضی از آنها برگشت ناپذیر هستند، مانند مواردی که به دلیل مشکلاتی در عملکرد خود گوش وجود دارند.

علاوه بر آسیب های سر یا گوش یا وجود جسم خارجی در گوش، شرایط پزشکی زیر می تواند باعث کاهش شنوایی در یک طرف شود

نوروم صوتی: نوعی تومور که روی عصبی که بر شنوایی تأثیر می گذارد فشار می آورد

پارگی لاله گوش: سوراخ یا پارگی کوچک در لاله گوش

لابیرنتیت: نوعی اختلال است که باعث تورم و تحریک دستگاه گوش داخلی می شود

بیماری منیر: اختلالی است که گوش داخلی را تحت تأثیر قرار می دهد و در نهایت منجر به ناشنوایی می شود

نوروفیبروماتوز نوع 2: بیماری ارثی است که باعث می شود رشد غیرسرطانی روی عصب شنوایی ظاهر شود

اوتیت خارجی (گوش شناگر): التهاب گوش خارجی و مجرای گوش

اوتیت میانی همراه با افیوژن: عفونت با مایع غلیظ یا چسبناک پشت پرده گوش

زونا: عفونت ناشی از همان ویروس است که باعث آبله مرغان می شود

سندرم ری: نوعی اختلال نادر است که بیشتر در کودکان مشاهده می شود

آرتریت تمپورال: التهاب و آسیب رگ های خونی سر و گردن

نارسایی مهره ای: جریان خون ضعیف در پشت مغز

کاهش شنوایی در یک گوش ممکن است در نتیجه داروهای تجویز شده زیر باشد:

داروهای شیمی درمانی

دیورتیک هایی مانند فوروزماید

سمی سالیسیلات (آسپرین)

آنتی بیوتیک هایی مانند استرپتومایسین و توبرامایسین

سندرم های تاثیر گذار بر شنوایی اطفال

کم شنوایی یک طرفه چگونه تشخیص داده می شود؟

براساس موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD)، حدود 10 تا 15 درصد از افرادی که از کم شنوایی یک طرفه ناگهانی رنج می برند دلیل قابل تشخیصی برای وضعیت خود دارند. مهم است که هر وقت دچار کم شنوایی در یک گوش یا هر دو گوش شدید سریعا به پزشک مراجعه کنید.

در طول ویزیت، پزشک علائم و سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و گوش، بینی و گلو شما را معاینه فیزیکی می کند.

همچنین ممکن است پزشک آزمایش شنوایی سنجی را تجویز کند. در طول این آزمایش، پزشک یا متخصصی که به عنوان شنوایی سنج شناخته می شود، نحوه پاسخگویی شما به طیف وسیعی از صداها را در طول موج های مختلف صدا اندازه گیری می کند. این آزمایشات می تواند به پزشک شما کمک کند تا بخشی از گوش را که تحت تأثیر قرار گرفته است مشخص کند، که می تواند سرنخ هایی را در مورد علت اصلی کاهش شنوایی ارائه دهد.

کاهش شنوایی در یک گوش چگونه درمان می شود؟

گزینه های درمانی برای کم شنوایی یک طرفه شما به علت وضعیت شما بستگی دارد. در برخی موارد، کاهش شنوایی غیرقابل برگشت خواهد بود. اگر هیچ روش درمانی دیگری برای کاهش شنوایی شما وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک شما سمعک را برای کمک به بهبود شنوایی توصیه کند.

سایر گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی برای ترمیم گوش یا برداشتن تومور

آنتی بیوتیک برای درمان عفونت

استروئیدها برای کاهش التهاب و تورم

توقف استفاده از دارویی که ممکن است باعث کاهش شنوایی شود

چکیده

کم شنوایی یک طرفه ناشی از تجمع موم را می توان با برداشتن آرام موم گوش برطرف کرد. می توانید با تجویز پزشک در خانه محصولاتی مانند پراکسید هیدروژن، چند قطره روغن معدنی، روغن کودک یا محصولات پاک کننده موم گوش مانند دبروکس را امتحان کنید. اگر این محصولات ظرف چند روز وضعیت شما را بهبود نمی بخشند، همیشه باید از متخصصان کمک بگیرید. استفاده طولانی مدت از این محصولات می تواند باعث تحریک گوش شما شود. اگر جسم خارجی در گوش دارید که بر شنوایی شما تأثیر می گذارد، خود به خود اقدام به برداشتن آن نکنید. برای بیرون آوردن جسم خارجی هرگز پنبه پنبه یا هر چیز دیگری مانند آن را وارد نکنید، زیرا این اشیا می توانند باعث آسیب به گوش شوند. اگر علائم اضافی مانند سرگیجه، ضعف صورت، عدم تعادل یا علائم عصبی را تجربه می کنید، باید سریعاً توسط پزشک ارزیابی شوید.