بررسی بازی Ninja Gaiden Master Collection

در سال ۲۰۰۴ بود که اولین نسخه از سری Ninja Gaiden روانه بازار شد و توانست بازخوردهای بسیار خوبی را کسب کند. تیم نینجا (Team Ninja) با توسعه این بازی نشان داد که تبهر خاصی در ساخت بازی‌های هک اند اسلش دارد. جدا از این گیم‌پلی بازی که برای آن زمان جذاب بود، وجود المان‌های چالش‌برانگیز نظیر طراحی دشمنان، باس‌ها و آیتم‌های داخل بازی مواردی بودند که جذابیت نینجا گایدن رو دوچندان کرده بود.

این موفقیت در Ninja Gaiden 2 هم تکرار شد، اما متاسفانه بازی Ninja Gaiden 3: Razer’s Edge نتوانست بازخوردهای خوبی را کسب کند. البته دراین‌میان نسخه‌های سیگما دو بازی اول هم عرضه شدند که تغییراتی را روی گیم‌پلی بازی اعمال کرده بودند. دراین‌میان مشخص شد که تیم نینجا و کوئی تکمو (Koei Tecmo)، ناشر سری نینجا گایدن، بازی‌های Ninja Gaiden Sigma، Ninja Gaiden Sigma 2 و Ninja Gaiden 3: Razer’s Edge را در قالب یک کالکشن عرضه خواهند کرد.

قابل بازی بودن و ساختار گیم‌پلی موردی است که در این دسته از کالکشن‌ها اهمیت بالایی دارد و Master Collection در این بخش هم عملکرد خوبی دارد و هم اینکه باعث اذیت و آزار شما می‌شود. داستان سری روایت‌گر ماجراجویی‌های ریو هایابوسا است که در هر نسخه، وارد ماجرا و درگیری‌های تازه‌ای می‌شود. داستان در سری نینجا گایدن موردی نیست که تیم سازنده روی آن تمرکز کرده باشد. این گفته بدین معنا نیست که Ninja Gaiden فاقد داستان است، بلکه، صرفا شاهد بازگویی ماجراهای قهرمان داستان هستیم و شخصیت پردازی و روایت، موردی نیست که ازطریق آن بازیکن جذب شود، بلکه گیم‌پلی کلیدی‌ترین نقش را ایفا می‌کند.

قبل ازاینکه ارزش خود کالکشن را بسنجیم، به‌سراغ گیم‌پلی هر نسخه و بررسی آن خواهیم رفت. از نظر گیم‌پلی، Ninja Gaiden Sigma یک بازی کاملا چالش برانگیز به حساب می‌آید و المان‌های هک اند اسلش آن به‌گونه‌ای طراحی شده که حسابی شما را سرگرم می‌کند. به‌عبارتی، تعدادی سلاح مختلف طراحی شده که ریو هایابوسا با گشت‌وگذار در جهان بازی آن‌ها را کسب می‌کند. هرسلاح گیم‌پلی منحصربه‌فرد مخصوص به خود را دارد و همین مورد، سبب شده تا یک گیم‌پلی متنوع و هیجان‌انگیز را شاهد باشیم.

هرسلاح گیم‌پلی منحصربه‌فرد مخصوص به خود را دارد و همین مورد، سبب شده تا یک گیم‌پلی متنوع و هیجان‌انگیز را شاهد باشیم

تمامی سلاح‌ها کومبو و ضربات مخصوصی دارند و حتی برای بازی‌ای که در سال ۲۰۲۱ عرضه شده، همچنان شاهد سلاح‌های متنوع با ساختاری متفاوت نسبت به یکدیگر هستیم. همچنین به‌واسطه‌ی مجسمه یا کاراکتر موراماسه، می‌توانید سلاح‌ها را ارتقا دهید تا قدرت آن بالا برود. ازطرفی با ارتقای هر سلاح، ظاهر آن هم دستخوش تغییرات می‌شود که از نظر بصری، تجربه‌ی جالبی را ارائه می‌دهد. بازیابی نوار سلامت هم بدین صورت است که بازیکن به‌واسطه‌ی آیتم‌های مخصوص، می‌تواند نوار سلامت خود را بازیابی کند. همچنین آیتم‌های ویژه‌ای هم برای پر کردن سریع‌تر بخش مخصوص استفاده از مهارت‌ها که به اسم نینپو شناخته می‌شوند، درنظر گرفته شده است.

در نینجا گایدن 2 شاهد آسان‌تر شدن بازی و کم رنگ‌تر شدن چالش‌های قدیمی هستیم، اما شالوده و هسته گیم‌پلی، دست نخورده باقی‌مانده است

چالش اصلی نسخه اول، به نوع طراحی دشمنان و قدرت‌های آن‌ها است که با مرور زمان، چالش‌برانگیزتر شده و ازطرفی، نوع قرارگیری آیتم‌ها هم به‌گونه‌ای است که به‌وفور یافت نشده و مجبورید در آیتم‌های خود حساس باشید. بااین‌حال طراحی بسیار بد دوربین اصلی‌ترین دشمن شما نه‌تنها در Ninja Gaiden Sigma، بلکه در تمامی بازی‌های کالکشن نینجا گایدن: مستر کالکشن است. شاید در قدیم این نوع طراحی دوربین آن‌چنان برای کاربران اذیت کننده نبوده است، اما در حال حاضر، نوع طراحی دوربین باتوجه‌به بازی‌های امروزی، بازیکن را دچار مشکل می‌کند.

در نینجا گایدن سیگما 2 شرایط گیم‌پلی تاحدی متفاوت است. دراینجا شاهد آسان‌تر شدن بازی و کم رنگ‌تر شدن چالش‌های قدیمی هستیم، اما شالوده و هسته گیم‌پلی، دست نخورده باقی‌مانده است. شاید دراینجا با رسیدن به مجسمه‌های چک‌پوینت نوار سلامت بازیکن به‌صورت کامل پر شود و در طول بازی، با ضربه خوردن بخشی از نوار سلامت شما مجددا پر می‌شود. این موارد سبب شده تا با یک Ninja Gaiden ساده‌تر نسبت به نسخه اول روبه‌رو باشیم. جدا از این موارد، اضافه شدن ضربات تمام کننده درکنار طراحی باس‌ها و دشمنان متنوع‌تر، از ویژگی‌های مثبت Sigma 2 به حساب می‌آید.

هرقدر که سیگما ۱ و ۲ در زمینه‌های مختلف عملکرد خوبی دارند، بازی نینجا گایدن: ریزرز اج عملکرد ضعیفی را از خود به‌نمایش گذاشته است

در میان نسخه‌های مستر کالکشن، نسخه دوم را می‌توان بهترین دانست، زیرا هم از نظر گیم‌پلی متنوع‌تر و جذاب‌تر شده و هم اینکه ساده‌تر شدن آن، لطمه‌ای به ساختار بازی و ریشه‌های آن وارد نکرده است. نحوه‌ی ارتقای سلاح یا استفاده از مهارت‌ها در راستای بازیابی نوار سلامت و نوار مخصوص به استفاده از نینپو هم دقیقا همانند سیگما ۱ طراحی شده است. هرقدر که سیگما ۱ و ۲ در زمینه‌های مختلف عملکرد خوبی دارند، بازی نینجا گایدن: ریزرز اج عملکرد ضعیفی را از خود به‌نمایش گذاشته است. در این نسخه نه شاهد چالش هستیم و نه اینکه المان‌های گیم‌پلی بازی به‌خوبی درکنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. پشت بازی تعدادی ایده خوب قرار داده شده، اما استفاده خونی از آن‌ها نشده است.

برای مثال، سیستم ارتقای بازی از آن حالت کلاسیک درآمده و شاهد یک درخت مهارت‌ برای سلاح‌ها، تکنیک‌های داخل بازی و مهارت‌های جادویی ریو هایابوسا هستیم. در ظاهر، ایده‌ی جالبی است و می‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد، اما کارماهای کسب شده از کشتن دشمنان (امتیازهایی مخصوص که برای ارتقا یا خرید مهارت‌ها استفاده می‌شود) به قدری زیاد است که می‌توانید در همان ابتدا ریو هایابوسا را به یک نینجا همه فن حریف تبدیل کنید. ازطرفی آیتم‌هایی که برای آزاد سازی مهارت‌ها درنظر گرفته شده، به‌راحتی قابل یافتن بوده و اصلا چالشی را ارائه نمی‌دهند.

Ninja Gaiden 3: Razer’s Edge صرفا یک بازی هک اند اسلش با خشونت بسیار بالا است که هیچ شباهتی به دو نسخه پیشین ندارد. نه مکانیسم‌های گیم‌پلی مناسبی دارد و نه اینکه مبارزات به یادماندنی‌ای را همانند دو نسخه پیشین برای مخاطب به‌وجود می‌آورد. برای مثال نوع هدف‌‌گیری دشمنان یا تعبیه سیستم پری در بازی همانند Ninja Gaiden Sigma و Ninja Gaiden Sigma 2 روان نیست و باعث اذیت و آزار مخاطب می‌شود. بااین‌حال هرسه‌نسخه دارای کاراکترهای قابل بازی دیگری به‌جز ریو هایابوسا هستند که در جریان مراحل مختلف هدایت آن‌ها را برعهده می‌گیرید و همین مورد سبب شده تا ساختار گیم‌پلی و مکانیسم‌های بازی متنوع شود.

مستر کالکشن تنها تجربه‌ای خوب برای کاربران دو آتیشه سبک هک اند اسلش است

جدا از دوربین در هر سه نسخه، یکی دیگر از مشکلات که به نسخه پی سی مربوط است، عدم وجود تنظیمات گرافیکی و رزولوشن صفحه‌نمایش است. کاربر در هیچ یک از نسخه‌های بازی نمی‌تواند موارد ذکر شده را تنظیم و باید روی حالت پیش‌فرض بازی را تجربه کند. بااین‌حال، رزولوشن اجرایی در هر سه نسخه روی کامپیوتر 4K با نرخ ۶۰ فریم برثانیه است. شاید در نسخه اول پیشرفت گرافیکی خاصی را مشاهده نکنید، اما شاهد HD شدن بافت‌های محیطی در دو نسخه دیگر هستیم.