نقد و بررسی بازی اساسین کرید والهالا

سرانجام پس از سه سال انتظار، جدیدترین نسخه از سری بازی‌های اساسین کرید که عنوان یکی از بهترین بازی‌های جهان باز را به خود اختصاص داده، با نام بازی اساسین کرید والهالا (Assassin’s Creed Valhalla) منتشر شد؛ اثری مورد انتظار از کمپانی یوبی‌سافت که آخرین امید طرفداران برای تجربه‌ی یک بازی کامل و بدون عیب و ایراد از این سری محبوب است. والهالا با تمام پتانسیل خود سعی می‌کند به ریشه‌های اصلی اساسین کرید بازگردد و طرفداران قدیم و جدید این سری را باری دیگر برای به دست کردن هیدن بلید، این بار در داستان یک وایکینگ ترغیب کند؛ داستانی خشن از جنس انتقام، شرافتو خانوادده! 

والهالا بیست و یکمین قسمت از مجموعه بازی‌های اساسین کرید و نهمین قسمت از مجموعه اصلی پس از بازی اساسینز کرید اودیسه محسوب می‌شود. داستان بازی در سال ۸۷۳ میلادی و در زمان حملات وایکینگ‌ها به بریتانیا اتفاق می‌افتد. داستان و بسیاری از اتفاقات بازی در سرزمین‌های اسکاندیناوی و بریتانیا رخ می‌دهد. به گفته سازندگان، در این بازی نیز همانند نسخه‌ی قبلی امکان انتخاب بین دو شخصیت زن و مرد وجود دارد. همچنین می‌توان گفت این بازی اولین قسمت از مجموعه به حساب می‌آید که به جهان وایکینگ‌ها می‌پردازد و داستان آن در اسکاندیناوی قرن نهم میلادی است، جایی که وایکینگ‌ها قصد حمله به بریتانیا را دارند.

به ایرلند خوش آمدید!

این بازی برای اولین بار در سری، ما را راهی ایرلند می‌کند. سرزمینی اسرارآمیز و سرسبز که البته از جنگ بر سر قدرت مصون نمانده و درگیری قدرت‌طلبان کماکان در این نسخه نیز ادامه می‌‌یابد. یوبی‌سافت مانند همیشه استادانه ایرلند قرن نهم را به تصویر می‌کشد و از هیچ چیز برای به وجد آوردن چشمانتان دریغ نمی‌کند. نقشه بازی می‌تواند ساعت‌های متوالی شما را میخکوب و درگیر نماید.

تقریبا سه چهارم ایرلند در این نسخه وجود دارد و ایالت‌های کوناکت (Connacht)، میث (Meath)، الستر (Ulster) و دابلین (Dublin) به همراه تمام اماکن تاریخیِ حقیقی به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده‌اند. اما اگر شما والهالا را به اتمام برسانید، نقشه Wrath of the Druids ممکن است زود شما را خسته کند. در واقع در نقشه‌ این نسخه شاهد موارد آن‌چنان جدیدی نسبت به نقشه عظیم والهالا نیستیم و شباهت اقلیمی و جغرافیاییِ انگلستان و ایرلند سبب تشابه نقشه این نسخه با نقشه بازی اصلی شده است. البته این سخن ناقض زیبایی چشم‌اندازها و کارگردانی هنری استادانه‌ی آن نیست و صرفا می‌توانیم این چنین بگوییم که ایرلند تفاوت زیادی با نقشه انگلستان آنگلوساکسون ندارد و احتمالاً زیبایی آن خیلی زود رنگ ببازد و جای خود را به تکرر بدهد. این مسئله زمانی تشدید می‌شود که دست به کاوش بزنید و به گشت و گذار در نقشه ایرلند بپردازید. یوبی‌سافت ماموریت های فرعی چنان جدیدی به به این نسخه جدید خود اضافه نکرده و بازیکنان عمدتاً همان فعالیت‌های فرعی متعدد بازی اصلی را این بار در یک نقشه جدید تجربه می‌کنند.

تجربه‌ای نه چندان جدید!

بازی با وجود آیتم‌های تکراری، خالی از فعالیت‌های جدید نیست. کبوتر‌خانه‌ها و کاروانسرا‌ها از جمله موارد جدیدی هستند که در کنار این روزمرگی‌ها یک غنیمت محسوب می‌شوند. البته همین دو مورد نیز شما را مطلقاً اسیرِ گرایند کردن خواهند کرد که همان گرایندشان نیز فرمول تکرارشونده‌ی مأموریت‌های روزانه‌ بازی اصلی است. هنگامی گه بیش‌ از اندازه مجبور به گرایند کردن و انجام دوباره‌ و چند‌باره‌ی یک ماموریت شوید، دیگر سمتشان نخواهید رفت. به جز موارد مذکور تقریباً تمام موارد قابل انجام این نسخه را در بازی اصلی به وفور تجربه کرده‌اید. حتی سیستم پاداش‌دهی بازی نیز شما را ترغیب به دوباره کاری نمی‌کند و هیچ انگیزه‌ای به مخاطب تزریق نمی‌شود تا به سمت انجام دادن دوباره کار‌های قبلی سوق داده شود.

تصور کنید که‌ پلیری در بازی اصلی بهترین آیتم‌ها را دریافت کرده و دلیلی برای انتخاب آیتم‌های افزونه‌ی بازی ندارد، چرا که به قیمت ضعیف شدن کاراکترش تمام می‌شود. علت سفر ایوور به ایرلند در Wrath of the Druids تجارت و ایجاد ارتباط تجاری با متحدین ایرلندی ریون‌استورپ است. یکی از مواردی که با اندکی تغییر در افزونه‌ی Wrath of the Druids تکرار شده است، شهر دوبلین (Dublin) می‌باشد که همانند دهکده در بازی اصلی می‌توانید آن را ارتقا دهید. ارتقا دوبلین به واسطه‌ی تکمیل Deliveryهای مختلف برای شخصیت آذر (Azar) صورت می‌گیرد.

در واقع روال این است که با لوت کردن مپ و تکمیل مأموریت‌های کبوترخانه‌ها (که همیشه طبق یک فرمول تکراری به شما تحول داده می‌شوند) متریال‌های گوناگون به دست آورید و دوبلین را ارتقا دهید و با ملل جدید همکاری کنید. در این میان به ازای هر Delivery، ست‌ها و آیتم‌های جدید برایتان باز می‌شود که اکثر آن‌ها کاملاً بی‌ارزش هستند و حتی از ارتقا دادن نیز آن‌ها چیز به درد بخوری دست گیرتان نمی شود. گویا این نسخه حتی برای جذب مخاطب به یکی از مهم‌ترین موارد جدیدش نیز شکست می‌خورد.

سیر روایی داستان در وضع بدی قرار ندارد، اما در عمده‌ی نقاط آن احساس خواهید کرد که در حال تجربه‌ی یکی از آرک‌های بازی اصلی هستید، نه یک نسخه ۲۵ دلاری جدید! گرچه با توجه به اطلاعات و موارد منتشر شده از این نسخه، انتظار فضاسازی و داستان مرموزتری می‌رفت، اما خب فقدان این مسئله اصلا نکته‌ی منفی‌ای نیست. در بسیاری از برهه‌ها، داستان جز پاسکاری شما میان هدف‌های مختلف و انجام کار‌هایی که برای پر کردنِ مراحل در روایت آن چپانده شده‌اند، چیزی تحویلتان نمی‌دهد. اما خب لحظات جذاب و هیجان‌انگیز خود را نیز دارد و هر از چندگاهی سرگرم‌تان می‌کند. شخصیت‌های دوست‌داشتنی و متنوع آن را نیز نباید انکار کرد. هیچ یک از شخصیت‌های این افزونه به‌یاد‌ماندنی نیستند، اما حس و حال خوبی در روند روایت ایجاد می‌کنند.

کیارا (Ciara) شاعر شاه فارن شخصیتی اغواکننده و در عین حال معصوم دارد که آواز‌های گوش‌نواز او به زبان ایرلندی لحظات شیرینی در بازی خلق می‌کند. بارد (Barid) پسرعموی ایوور و پسر سرکش او سیچفریث (Sitchfrith)، شاه فلان (Flann) و چندی شخصیت دیگر در کنار ایوور سیر روایی قابل قبول بازی را پیش خواهند برد. شخصیت آذر (Azar) نیز تاجری اصالتاً اهل سرزمین پارس و شیرازی‌تبار است و گاه در دیالوگ‌هایش از ایران و شیراز سخن می‌گوید و اکنون که سر از دوبلین درآورده به گونه‌ای تبدیل به دست راست بارد شده است. در کل اگر انتظار زیادی از داستان افزونه‌ی Wrath of the Druids نداشته باشید، به شما بد نخواهد گذشت.

پوکا (Puca)

یکی از ناامیدکننده‌ترین نکات در Wrath of the Druids تنوع دشمنان است. عمده‌ی دشمنان حاضر در این نسخه را در بازی اصلی دیده‌اید و هیچ یک برایتان تازگی نخواهند داشت. تنها چالش جدید گونه‌ی جانوری جدیدی به اسم پوکا (Puca) هستند؛ جانورانی گرگینه‌مانند که از موارد منحصربفرد ایرلند به حساب می‌آیند و مبارزه با آن‌ها چالش‌برانگیز و جذاب است. کاش یوبی‌سافت پا را فراتر می‌گذاشت و دشمنان پرتعدادتری خلق می‌کرد!

در ایرلند نیز لباس‌ها و سلاح‌های جدیدی در انتظارتان هستند. اطلاعاتی از تعداد دقیق این سلاح‌های جدید در دسترس نیست، اما مبارزه با سلاح Sickle و مشاهده‌ی انیمیشن‌ها و فینیشرهای خشن و بی‌رحمانه‌ی حسابی سر حالتان خواهد آورد. سازندگان یک کپی کوچک‌تر از بخش Order of the Ancients را نیز در قالب فرقه‌ی دانو (Danu) در بازی قرار داده‌اند که در ناامیدکننده‌ترین حالت ممکن، حتی روش پیدا کردنِ کالتیست‌ها هم ذره‌ای تغییر نکرده است و دریغ از یک اِلمان جدید! این نسخه از اساسنیز کرید بیشتر از آن که “بیفزاید”، تکرار می‌کند.

سخن پایانی در نقد و بررسی اساسین کرید والهالا

بارها به گیمر‌ها ثابت شده است که نسخه‌های جدید بازی‌های ویدئویی می‌توانند ارزشمند و پرمحتوا باشند. چه‌ بسا نسخه‌هایی که توانستند در حد و اندازه‌ی بازی‌های بزرگ قد علم کنند و مورد تحسین قرار گیرند. با این حال نسخه‌ی Wrath of the Druids هیچ پارامتری برای کسب عنوان ارزشمند بودن را ندارد و صرفاً با تکرار هر آنچه در بازی اصلی دیدیم در مقیاسی کوچک‌تر، قصد در سرگرم کردنِ مخاطب دارد. Wrath of the Druids سرگرمتان خواهد کرد اما نباید فراموش کنیم که این بازی نه تنها خالی از خلاقیت است، بلکه فاقد ذره‌ای هویت و هر آن چیزی است که بتواند علی‌رغم قیمت بالایش، از آن یک اثر ارزشمند و فراموش‌نشدنی بسازد.