دوستان یه نقد درمورد گیم پلی بازی بازی مافیا ۳ میخواستم
بازی Mafia 3 چهار سال قبل یعنی در سال ۲۰۱۶ میلادی منتشر شد. سومین عنوان از سری مافیا که اینبار توسط استودیو جدیدی توسعه یافته بود و بعد از عرضه مشخص شد که نه تنها موفق نشده تا موفقیت دو شماره اول را تکرار کند، بلکه در بسیاری ابعاد حتی میتوان آن را یک عنوان شکست خورده نام گذاری کرد. مافیا ۳ توسط استودیو تازه تاسیس Hanger 13 و با همکاری استودیو شعبه چک شرکت 2K مراحل توسعه خود را سپری کرد. عنوانی که ابتدا قرار بود تنها توسط خالقان دو شماره اول توسعه پیدا کند، اما به دلیل مشکلات پیش آمده در طول مراحل توسعه آن، به استودیو هنگر ۱۳ سپرده شد و البته نتیجه هم یک عنوان به شدت ضعیف بود که سعی داشت سری را وارد فاز جدیدی کند و به نحوی یک GTA جدید را از دل دنیا و داستانهای مافیایی بیرون آورد. مافیا ۳ علاوه بر مشکلات شدید در بخش تکنیکی، در مواردی مثل لول دیزاین، هوش مصنوعی و دنیای جهان بازش لنگ میزد. تنها موردی که شماره سوم مافیا را نجات داد، داستان نسبتا مفصل آن بود. داستانی که هر چند از دید جدیدی ما را وارد دنیای کثیف مافیا ایتالیایی میکرد، اما در مجموع قابل قبول بود. حال پس از گذشت چهار سال از عرضه شماره سوم به بهانه ساخت ریمیک شماره اول بازی، شرکت 2K تصمیم گرفتهاست تا شماره سوم را با نامی جدید و همراه با تمام بستههای الحاقی منتشر شده برای این عنوان با نام Mafia III: Definitive Edition روانه بازار کند.
اصولا وقتی پسوند Definitive یا نهایی برای عنوانی در نظر گرفته میشود، شاهد پیشرفت در بخشهای مختلف همانند گرافیک و یا برطرف سازی موارد و ضعفهای تکنیکی برای آن عنوان هستیم. حتی در مواردی سازندگان بخشهایی مثل هوش مصنوعی را هم بهبود میبخشند و تغییراتی را در بطن گیمپلی ایجاد میکنند تا شاهد یک نسخه کامل و بینقص باشیم. مواردی که به شدت منتظر آن بودیم که در عنوان پر از مشکل مافیا ۳ هم انجام شود، اما در نهایت به نظر میرسد نسخه Definitive شماره سوم مافیا نه تنها شامل هیچ کدام از این موارد نمیشود، بلکه همان پیشرفتهای قبلی را هم حذف کرده و حالا با یک عنوان ناقصتر از همیشه طرف خواهیم بود.
با آن که دو شماره اول مافیا داستان ورود شخصیتهایی ایتالیایی مثل ویتو و تامی را به خانوادههای مافیایی را بیان میکردند و به شدت ما را به حال و هوای دنیای مافیا میبردند، در شماره سوم هنگر ۱۳ دست به سنت شکنی زدهاست و در این شماره داستان از دید یک شخصیت سیاه پوست روایت میشود. وقایع شماره سوم در سال ۱۹۶۸ میلادی و در دوران اوج نژاد پرستی و تفاوت بین رنگها جریان دارد. «لینکولن کلی» که به تازگی از جنگ ویتنام به شهر خیالی نیو بوردو بازگشته، طی جریاناتی با گروههای مافیایی شهر درگیر میشود و در جریان این درگیری ها با کشته شدن اعضای خانوادهاش تصمیم به گرفتن انتقام و شروع مسیر جدیدی برای از بین بردن نژاد پرستی میگیرد. در بعد داستانی میتوان از دو دیدگاه مختلف شماره سوم را بررسی کرد. مورد اول در خصوص تغییرات گسترده این عنوان مطرح است که عملا به هیچ طریقی نمیتواند حال و هوای دو شماره قبل را به مخاطبش ارائه دهد و همیشه این حس وجود دارد که لینکولن جایی در یک خانواده مافیایی و یا حتی یک عنوان بازی بر اساس مافیا نداشته و حتی داستان هم بیشتر به انتقام او میپردازد و در عمل نمیتوان حتی به عنوان یک بازی مافیا به این عنوان نگاه کرد. هر چند سازندگان به شدت سعی کردهاند تا شخصیتهای مختلفی را با همان خصوصیات مافیا ایتالیایی در طول داستان بر سر راه لینکولن قرار دهند و حتی در این بین شاهد حضور ویتو قهرمان شماره دوم عنوان مافیا هم هستیم، اما در عمل باز هم این حس مستقل بودن از مافیا به شدت حس میشود.
اما مورد بعدی که میتوان در قالب یک نکته مثبت در شماره سوم مافیا آن را تلقی کرد، مسیری است که استودیو هنگر ۱۳ انتخاب کرده و به شدت هم توانسته یک روایت کامل و حتی تکان دهنده را با تمرکز بر موارد نژاد پرستی ارائه دهد. داستان و شروع بازی و روایت کامل آن به قدری درگیر کننده هستند که مخاطب را مجاب کند تا آخر به پای داستان بنشیند تا سرنوشت لینکولن و مشکلاتش به خاطر سفید پوست نبودنش را دنبال کند. در نسخه جدید به لطف دسترسی به DLCها، حتی بیشتر از گذشته به مشکلات سیاه پوستان آمریکایی در دهه ۶۰ میلادی و فرقههای مذهبی مختلف پرداخته میشود که از این بابت عنوانی ارزشمند در بخش داستانی است.
دو شماره اول مافیا به شکلی ساخته شده بود که در عمل با عنوانی خطی طرف بودیم که تنها از جهان آزاد خود برای رفت و آمد در بین مراحل استفاده میکرد و خبری از ماموریتهای فرعی و یا کار های گوناگون در شهر هم نبود. به همین نسبت مراحل هم هر کدام دارای لول دیزاینی متفاوت و مراحلی با اهداف گوناگون بودند. هر چند در شماره دوم این مورد به شدت کمرنگ شد، اما باز هم مراحلی وجود دارند که صرفا هدف آنها متفاوت بودند. موردی که باعث تفاوت سری مافیا با GTA شده بود همین موارد بودند، اما در شماره سوم سازندگان به شدت سعی کردهاند تا از مافیا یک عنوان جهان باز با ماموریتهای فراوان بسازند که البته نتیجه هم اصلا قابل قبول نیست. در عمل بخش عظیمی از ماموریتها خلاصه شده به رفتن به محل ماموریت و کشتن دشمنان، رئیس آنها و تکرار همین الگو تا به پایان رساندن بازی. البته در کنار این لول دیزاین منسوخ شده و تکراری، هوش مصنوعی هم به قدری بد عمل میکند که عملا تجربه مراحل به عملی به شدت خسته کننده و تکراری تبدیل میشود که حتی به پایان رساندن بخش داستانی را هم به امری دشوار تبدیل کردهاست. البته در این بین تعدادی حق انتخابات و مراحل کشتن افراد مهم گروههای مافیایی هم وجود دارد، اما لول دیزاین این مراحل هم از الگویی که در بالاتر به آن اشاره کردم، پیروی میکند.
هر چند تنوع DLC ها و لول دیزاین در نظر گرفته شده برای آنها کمی بهتر است و حتی مراحل تعقیب و گریز و یا جمع آوری مدارک هم در این بستههای الحاقی وجود دارد، اما هر کدام از آن بسیار کوتاه هستند و در کل نمیتوانند خیلی وضعیت وخیم مافیا ۳ را بهبود ببخشند.
سیستم کلی گیمپلی به شکلی بنا شده تا به بازیکن حق انتخاب بین مخفیکاری و یا استفاده از اسلحه و قلع و قمع کردن دشمنان را بدهد. هر چند مکانیزم گانپلی، کاور گیری و استفاده از اسلحهها به شدت لذت بخش است و برخورد هر گلوله به بدن دشمنان کاملا حس میشود، اما فاقد بودن آنها از هوش مصنوعی عملا لذت این بخش را از بین بردهاست. در عمل با تیر اندازی به سمت دشمنان انتظار میرود که آنها وارد فاز نبرد شوند و از پشت کاور به شما شلیک کنند، اما در عمل آنها با دیدن شما، تنها به سمتتان حمله ور خواهند شد و در اکثر مراحل موجی از دشمنان را مشاهده خواهید کرد که همانند زامبیها به سمت شما حملهور میشوند. البته اوضاع بخش مخفیکاری هم اصلا خوب نیست و در این حالت دشمنان به شکل عجیبی نابینا خواهند شد و دیگر به اتفاقاتی که در دنیای اطرافشان در جریان است واکنشی نشان نمیدهند. به عنوان مثال به راحتی قادر خواهید دشمنان خود را یکی پس از دیگری در حالی که با فاصله کم در کنار یک دیگر ایستادهاند از پا درآورید و هیچکدام از این موجودات هم متوجه مرگ و نابود شدن همرزمان خود نخواهند بود.
با آن که انتظار میرفت حداقل زمانی که سازنگان سعی کردهاند مسیر سری GTA را دنبال کنند، حداقل با شهری پویا و همراه با فعالیتهای جانبی متفاوت طرف باشیم، اما مافیا ۳ در این بخش هم هیچ چیزی برای ارائه ندارد و به جز طراحی نسبتا زیبای نیو بوردو، با شهری پوچ و مرده طرف هستیم که به هیچ عنوان مخاطب را ترغیب به گشت و گذار و انجام کار های مختلف در شهر نمیکند. هر چند رانندگی و هندلینگ اتومبیلها به خوبی در شماره سوم انجام شده و حداقل گشت و گذار در محیط شهر به وسیله اتومبیلها سرگرم کننده است. خوشبختانه لیست قابل قبولی هم از ترکهای مختلف برای رادیو ها در نظر گرفته شده تا ارزش بخش رانندگی را بیشتر شود.
از تمام موارد که عبور کنیم، شماره سوم مافیا در زمان عرضه بیشترین ضربه را از مشکلات تکنیکی و باگهایش خورد. بعد از گذشت چهار سال از عرضه این عنوان، فرصت خوبی بود تا در این نسخه جدید حداقل شاهد برطرف ساختن مشکلات و یا حداقل کاهش آنها باشیم، اما در اقدامی عجیب سازندگان نه تنها برای بر طرف ساختن باگها کار خاصی انجام ندادهاند، بلکه آخرین پچ مربوط به بازی که شامل بهبود بخش بصری بازی هم میشود از کار افتاده و حالا با شروع دوباره مافیا ۳، شاهد وجود مشکلات جدیدی هستیم. حال افت فریم از هر زمانی بیشتر به چشم میخورد و در مواقعی حتی شاهد رسیدن فریم بازی به کمتر از ۱۰ فریم بر ثانیه بودم. به غیر از آن HDR دچار مشکل شده و رنگ بندی محیط و حتی میزان روشنایی هم به درستی عمل نمیکنند و شاهد عنوانی به شدت مات و تاریک هستیم. در کنار این موارد جدید، باگهایی مثل غیب شدن دشمنان و ماشینها، گیر کردن در آبجکتها و پرواز کردن لینکولن و موارد این چنینی همچنان میزبان دنیای شماره سوم هستند.
نتیجه گیری:
Mafia 3: Definitive Edition را میتوان یک توهین یا اگر بخواهیم کمی سادهتر به موضوع نگاه کنیم، یک شوخی از جانب 2K و استودیو هنگر ۱۳ با طرفداران سری دانست. نسخه Definitive نه تنها شامل هیچ پیشرفتی نسبت به شماره اصلی نمیشود، بلکه تنها باگها و مشکلات جدیدی را به این نسخه اضافه کردهاست که تجربه نه چندان جالب آن را بدتر از همیشه میکند. موضوعی که بیشتر از همیشه ما را نگران نسخه ریمیک شماره اول و نابودی خاطرات خوبمان با این سری میکند. هر چند شاید هنگر ۱۳ بتواند به وسیله نسخه ریمیک خودش را ثابت کند، اما این نسخه Definitive قطعا یکی از بدترین تجربه هایی است که این استودیو میتوانست به طرفداران سری ارائه دهد.
لطفا شکیبا باشید ...