بیماریهای خودایمنی

علائم بیماری خودایمنی و درمان آن برای ما بسیار حائز اهمیت است چرا که علائم اولیه بسیاری از بیماری های خود ایمنی بسیار مشابه است، مانند:

• خستگی
• گرفتگی عضلات دست
• تورم و قرمزی
• تب درجه پایین
• اختلال در تمرکز
• بی حسی و سوزن سوزن شدن در دست و پا
• ریزش مو
• بثورات پوستی

برخی بیماری ها نیز می توانند علائم منحصر به فرد خود را داشته باشند. به عنوان مثال، دیابت نوع 1 باعث تشنگی شدید، کاهش وزن و خستگی می شود. IBD باعث درد شکم، نفخ و اسهال می شود.

در بیماریهای خودایمنی مانند پسوریازیس یا RA، علائم ممکن است بیایند و بروند. دوره ی بروز علائم شعله ور شدن نامیده می شود. دوره ای که علائم از بین می روند، بهبودی نامیده می شود.

نکته: علائمی مانند خستگی، درد عضلات، تورم و قرمزی می تواند نشانه ای از یک بیماری خود ایمنی باشد. علائم ممکن است به مرور زمان از بین بروند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز علائم برای بررسی علائم بیماری خودایمنی و درمان آن به پزشک مراجعه کنید. بسته به نوع بیماری شما ممکن است نیاز به مراجعه به یک متخصص داشته باشید.

روماتولوژیست ها بیماری های مفاصل مانند آرتریت روماتوئید و سایر بیماری های خود ایمنی مانند سندرم شوگرن و SLE را درمان می کنند.
متخصصان گوارش بیماری های دستگاه گوارش مانند سلیاک و کرون را درمان می کنند.
متخصص غدد درون ریز شرایط غدد، از جمله بیماری گریوز، تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری آدیسون را درمان می کند.
متخصصین پوست شرایط پوستی مانند پسوریازیس را درمان می کنند.

بررسی علائم بیماری خودایمنی و درمان آن توسط متخصص مربوط به همان بیماری انجام می شود، پس بسته به علائم خود به متخصص مربوطه مراجعه کنید.

آزمایشاتی که بیماری های خود ایمنی را تشخیص می دهند

هیچ آزمایش واحدی نمی تواند بیماریهای خودایمنی را تشخیص دهد. پزشک شما برای تشخیص بیماری شما از ترکیبی از آزمایشات و بررسی علائم و معاینه فیزیکی استفاده خواهد کرد.

آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) اغلب یکی از اولین آزمایشاتی است که پزشکان هنگام مشاهده علائم بیماری خود ایمنی از آن استفاده می کنند. آزمایش مثبت بدان معنی است که شما ممکن است یکی از این بیماری ها را داشته باشید، اما دقیقاً مشخص نمی کند به کدام بیماری مبتلا هستید.

آزمایش های دیگر به دنبال آنتی بادی های خاص تولید شده در برخی بیماری های خود ایمنی هستند. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایشات غیر اختصاصی را انجام دهد تا التهاب این بیماری ها در بدن بررسی شود.

نکته: یک آزمایش خون مثبت ANA ممکن است نشان دهنده یک بیماری خود ایمنی باشد. پزشک شما می تواند از علائم و آزمایش های دیگر شما برای تأیید تشخیص استفاده کند.

بیماری های خود ایمنی چگونه درمان می شوند؟

پزشکان نمی توانند بیماریهای خودایمنی را درمان کنند، اما می توانند پاسخ ایمنی بیش فعال را کنترل کنند و التهاب را کاهش دهند یا حداقل درد و التهاب را کاهش دهند. داروهای مورد استفاده در درمان این شرایط عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن (Motrin ، Advil) و ناپروکسن (ناپروسین)
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
درمان هایی نیز برای تسکین علائم مانند درد، تورم، خستگی و بثورات پوستی وجود دارد.

همچنین داشتن یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم ممکن است به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید.

نکته: درمان اصلی بیماریهای خودایمنی با داروهایی است که التهاب را کاهش می دهد و واکنش ایمنی بیش فعال را آرام می کند. درمان ها همچنین می توانند به تسکین علائم کمک کنند.

بیش از 80 بیماری مختلف خود ایمنی وجود دارد. اغلب علائم آن ها با هم همپوشانی دارد که تشخیص آن ها را سخت می کند.

بیماریهای خود ایمنی در زنان شایع تر است و اغلب در خانواده ها به صورت وراثتی وجود دارد.

آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی، می تواند به پزشکان در تشخیص این شرایط کمک کند. درمان ها شامل داروهایی برای آرام کردن واکنش ایمنی بیش فعال و کاهش التهاب در بدن هستند.