خطرات عمل لیزیک برای سالمندان

لیزیک با تابش اشعه لیزر اگزایمر به سطح قرنیه انجام می پذیرد. تحریک سطح قرنیه باعث عود نزدیک بینی یا تکثیر سلول های قرنیه و کدورت قرنیه می شود بنابراین برای آنکه سطح قرنیه به دلیل زخم ناشی از لیزر تحریک نشود از این روش استفاده می شود. در این روش توسط دستگاهی( به نام کراتوم که دارای یک تیغه است)، یک لایه از سطح قرنیه بریده می شود. برداشتن این لایه از روی قرنیه به میزان عیب انکساری (نمره چشم) بستگی دارد اما معمولا میزان آن بین30 تا 100 میکرون است.

بسیاری از اشخاص روز بعد از لیزیک دید عالی دارند اما دید کمتر از این میزان به معنی عدم اصلاح کامل نیست. معمولا پزشک با معاینه دقیق می تواند اظهار کند که اصلاح کامل انجام شده یا خیر. در افرادی که اصلاح کامل انجام شده باشد، پس از گذشت یک تا دو هفته بینایی خوب و نسبتا کاملی بدست می آورند و مشکلات مختصر ناشی از افت کیفیت بینایی آنها مانند ناراحتی در نور شدید، مشکل رانندگی در شب و ... نیز به تدریجا کاهش می یابد.
 

طبق آمار مراکز مختلف حدود 80 درصد افراد پس از انجام عمل لیزیک دید کاملی پیدا می کنند. حدود 95 درصد آنها نیز در حدی دید پیدا می کنند که اکثر کارهای روزمره خودشان را بدون زدن عینک به خوبی انجام می دهند. حدود 5 درصد هم ممکن است نیاز به لیزیک مجدد یا عینک برای برخی از کارهای دقیق و ظریف پیدا کنند.

تابش بیش از حد لیزر به قرنیه ممکن است عوارضی مانند شبیه قوز قرنیه ایجاد کند به همین دلیل برای اصلاح عیوب انکساری محدودیت وجود دارد. معمولا تا شماره ای 10تا 12 نزدیک بینی و آستیگماتیسم را می توان با اطمینان زیاد لیزیک کرد؛ تقریبا همه کسانی را نزدیک بینی 1-12 دیوپتر( یا همراه با آستیگماتیسم کمتر از 5/4 دیوپتر) دارند می توان با اطمینان زیاد لیزیک کرد اما معمولا در شماره های بالاتر مقادیری از عیب انکساری( به درجات مختلف) باقی می ماند. برای نمرات بالای چشم روش های دیگر مانند کار گذاری لنز داخل چشم مقعر، جراحی خارج کردن عدسی طبیعی و کارگذاری لنز داخل چشمی وجود دارد.

شانس بروز نابینایی در روش لیزیک کم و نادر است. همچنین این روش درمانی باعث ایجاد آب مروارید، جداشدگی شبکیه، کورنگی و شب کوری و ... نمی شود اما داوطلبان باید نسبت به عوارض احتمالی لیزیک مطلع باشند و انتظاراتی در حد معقول داشته باشند.

کسانی که قرینه بسیار نازک دارند، یک چشمی هستند( بستگی به نظر پزشک)، در همان چشم یا چشم دیگر جداشدگی شبکیه داشته اند (به نظر چشم پزشک بستگی دارد)، در شبکیه چشم شان سوراخ یا پارگی وجود دارد یا هنوز نمره چشم شان ثابت نشده و در حال افزایش است و قور قرنیه( کراتوکونوس) دارند، باید از انجام لیزیک اجتناب کنند.

همچنین کسانی که عفونت چشم یا کیسه اشکی دارند( پس از درمان مانعی ندارد)، سیستم ایمنی بدن شان مختل است( مانند کسانی که شیمی درمانی شده اند یا کورتن استفاده می کنند)، دچار آب مروارید یا لک قرنیه یا آب سیاه هستند، دائما در معرض ضربات به صورت هستند مانند بوکس بازان( برای ورزشکاران دیگر هیچ محدودیتی ندارد) باید از انجام عمل لیزیک جلوگیری کنند.

افراد کمتر از 18 سال ( به علت تغییرات احتمالی عیب انکساری)، زنان حامله و کسانی که خشکی چشم یا التهابات داخل چشمی دارند نیز نباید از این روش درمانی استفاده کنند.

افرادی که نزدیک بینی دارند باید زمانی اقدام به لیزیک کنند که نزدیک بینی آنها متوقف شده باشد زیرا در این صورت ممکن است مجددا پس از لیزیک شخص دچار نزدیک بینی شود و تصور کند که نتیجه عملش نامناسب بوده و نزدیک بینی اش عوده کرده است. زمان توقف نزدیک بینی دقیقا مشخص نیست اما معمولا در سن 18 تا 20 سالگی متوقف می شود بنابراین بهترین نحوه تصمیم گیری برای لیزیک وقتی است که حداقل به مدت 6 ماه نمره چشم ثابت بماند.

از آنجا که آستیگماتیسم و دوربینی معمولا ثابت است می توان برای لیزیک در هر سنی اقدام کرد حتی در بعضی گزارش ها اطفال دچار آستیگماتیسم را نیز لیزیک کرده اند. قابل توجه است اشخاصی که فقط دچار آستیگماتیسم هستند نیز می توانند لیزیک شوند.