کدام عضو بدن از بدو تولد تا اخر عمر رشد نمیکند و ثابت است؟

انسانها همواره در طول زمان در حال رشد کردن هستند اما گاهی این سوال در ذهن انسان بوجود می آید که کدامیک از اعضای بدن رشد نمیکند و علت رشد نکردن آنها چیست؟ تیم فارسی خوان مطلب امروز خود را به این موضوع اختصاص داده است تا بدانیم که کدام از اعضا بدن رشد نمیکند و اطلاعات بیشتری نسبت به اعضا بدن خود داشته باشیم.

زمانی که یک نطفه در رحم مادر بوجود می آید در واقع در همان زمان شروع به رشد کردن میکند.

کم کم و آهسته این رشد بیشتر و کاملتر میشود تا به یک نوزاد تبدیل شود و بعد از تولد و خارج شدن از رحم مادر برای بار دیگر شروع به رشد میکند. اما، این شروع با آب، هوا و غذا میباشد. تا زمانی که وقت بلوغ آن نوزاد برسد، رشدش ادامه خواهد داشت.

اما بعد از بلوغ چه اتفاقی برای بدن می افتد که تقریبا ظاهر شخص به طور یکسانی باقی میماند و تغیر نمیکند یا اینکه باز هم این رشد ادامه دارد و همواره انسان در حال رشد کردن است؟
و یا کدامیک از اعضای بدن رشد نمیکند ؟

برای پاسخ دادن به این سوالات باید به این نکته توجه کنیم که تمامی اعضای بدن هماهنگ با یکدیگر رشد نمیکنند، بعضی از آنها تا زمان مشخصی رشد خواهند کرد و پس از آن زمان دیگر رشدی نخواهند کرد. اما اعضا دیگری وجود دارند که تا زمان مرگ هم رشد خواهند کرد و هیچگاه رشد آنان متوقف نمیشود.

کدام از اعضای بدن رشد نمیکند
تمام اعضای بدن همواره در حال رشد کردن هستند و بزرگ میشوند و حتی تا زمان مرگ این رشد ادامه داردو گاهی برای بعضی از اعضا رشد تند و سریعی وجود دارد و گاهی اعضای دیگر آهسته و پیوسته رشد میکنند.

دو عضو مهم که از اعضای بدن رشد نمیکند. عبارتند از
«چشم و دندان»
زمانی که نوزادی متولد میشود بعد از شنیدن صدای گریه نوزاد همه ی افراد خانواده منتظر باز کردن چشمهایش هستند تا ببینند که چه چشمی دارد و رنگ و شکل و زیبایی آن چگونه است. از همان زمان که نوزاد چشم باز میکند در واقع رشدش متوقف میشود و سایز چشمش در همان اندازه باقی میماند.

بله، چشم انسان از اعضای است که در زمان رشد سایر اعضا رشد آنچنانی نخواهد داشت و در واقع رشد نمیکند و همانگونه که در زمان تولد بوده است باقی میماند. چشم انسان ریشه در جمجه انسان دارد و اگر این رشد متناسب با زمان رشد کند مشکلات فراوانی برای فرد به وجود می آورد.

مهم ترین مشکلات رشد چشم:

جا نشدن در جمجمه
بد شکل شدن صورت
کج شدن جمجمه
تغیر رگ ها و رنگهای چشم و صورت
ظاهری نامتناسب با سایر اعضا صورت
رشد بی رویه و بزرگ شدن بیش از حد
از بین بردن جمجه

بعد از چشم، دندانها نیز عضو دیگری از اعضا بدن هستند که رشد نمیکند

در زمان تولد کودک هیچگونه دندانی در درون دهان او وجود ندارد. اما باید بدانید که ریشه همان دندانها نهفته در درون جمجه و لثه کودک میباشد، که پس از گذشت زمان معینی اولین دندانهای شیری شروع به رشد خواهند کرد و بعد از رشد همین دندانهای شیری در سن ۶ الی ۷ شروع به افتادن میکنند و دندانهای دائمی رشد میکنند.

اما پس از رشد این دندانها و کامل شدن آنها دیگر این دندانها رشد نخواهند کرد و ثابت باقی میمانند وهرکدام جای خود را در جمجه ای که از قبل مکان آنها مشخص شده است میگیرند و تا زمان مرگ ریشه آنها باقی خواهد ماند، مگر اینکه مورد آسیب خود انسان قرار گیرند و با انجام ندادن مراقبتهای صحیح باعث مراجعه به دندانپزشکی و کشیدن آنها شوند. در واقع دندان تنها عضوی است که نمیتواند در بدن خود را ترمیم کند و در زمان آسیب دیدن رشدی نخواهد کرد و از بین میرود.

زمان رشد دندانهای شیری
            سن (ماه)                   دندان ها
            ۶-۸               دو ثنایای میانی پایینی
           ۸-۱۲               چهار ثنایای بالایی
           ۱۲-۱۵               دو ثنایای طرفی پایینی
           ۱۲-۱۶               چهار آسیای کوچک
           ۱۶-۲۰               چهار نیش
           ۲۰-۳۰               چهار آسیای بزرگ
زمان رشد دندانهای دائمی
          سن                     دندان ها
        ۶ سالگی             چهار آسیای بزرگ اول
        ۷-۹ سالگی             هشت ثنایا
        ۱۰-۱۲ سالگی             هشت آسیای کوچک
        ۱۲-۱۶ ماهگی             چهار نیش
        ۱۱-۱۲ سالگی             چهار نیش
        ۱۳ساگی             چهار آسیای بزرگ دوم
        ۱۷ سالگی به بعد             چهر آسیای بزرگ سوم (دندان عقل)

دیدکلی
اعضای بدن کودک هنگام تولد با اعضای بدن فرد بالغ تناسب ندارد. این بدین معنی است که همگام با رشد اعضای مختلف بدن کودک ، نسبت آن اعضا با یکدیگر نیز تغییر می‌کند. اعضای بدن در یک زمان به رشد نهایی خود نمی‌رسند، ولی در حدود 16 تا 17 سالگی این رشد به حد نهایی خود می‌رسد. در رشد اندام بیرونی در درجه اول جمجمه سپس شانه‌ها و سینه ، پشت ، شکم و سرانجام دست‌ها و پاها به حد نهایی رشدشان می‌رسند. در رشد اندام درونی می‌توان به رشد دستگاه تنفس ، دستگاه گردش خون و دستگاه گوارش اشاره کرد.
رشد نسبی سر
پس از تولد سر کودک نسبت به قسمت‌های دیگر بدن کمتر رشد می‌کند و با رشد کندتری به شکل نهایی خود می‌رسد. هنگام تولد طول سر کودک 22 درصد طول تمام بدن است. چنانچه این نسبت ثابت باقی می‌ماند، طول سر به صورت شگفت انگیز و وحشت آوری بزرگ می‌شد. درحالی که این گونه نیست و از زمان تولد تا پایان مرحله بلوغ اندازه سر دو برابر می‌شود. ولی اندازه بدن بیشتر از سه برابر می‌شود. از لحاظ نسبت بین عرض و طول سر ، در کودکی عرض سر بیشتر از طول آن است. ولی با بزرگ شدن کودک طول سر بیش از عرض آن می‌شود. در سه سالگی رشد عرضی سر عملا پایان می‌پذیرد. ولی رشد طولی آن تا 17 یا 18 سالگی ادامه می‌یابد.
رشد نسبی صورت
تا زمانی که دندانهای شیری جای خود را به دندانهای ثابت نداده‌اند، دهان ، چانه و قسمت پایین صورت کودک نسبت به قسمت بالای آن کوچک است. در حالی که مغز به سرعت رشد می‌کند. درطول جانشینی دندانهای ثابت بجای دندانهای شیری و جفت شدن فک‌ها تغییراتی درشکل قسمت پایین صورت کودک بوجود می‌آید. همچنین پیشانی کودک تخت می‌شود و لب‌ها ضخیم می‌گردند. بینی نیز کم‌کم بزرگ شده و شکل خاصی پیدا می‌کند، تا سرانجام در 13 یا 14 سالگی به شکل نهایی خود می‌رسد.
رشد نسبی تنه
سنگینی بخش بالای بدن ، تعادل نوزاد را مختل می‌سازد و تا زمانی که این عدم تعادل وجود دارد، کودک نمی‌تواند راه برود، بایستد یا حتی بنشیند. با رشد تدریجی تنه و پاها تعادل پیدا می‌شود. در نخستین سالهای زندگی تغییر شکل تنه سریع است و از لحاظ طول و عرض دو برابر اندازه زمان تولد می‌شود. از شش سالگی تنه شروع به کشیده تر شدن (رشدطولی) می‌کند و این تا زمان بلوغ ادامه می‌یابد. اما از سن بلوغ به بعد دوباره عرض تنه شروع به رشد می‌کند. تغییرشکل تنه ، نتیجه تغییراتی است که در استخوان بندی سینه و لگن خاصره پیدا می‌شود. در زمان تولد سینه کودک گرد ، گردنش کوتاه ، شانه‌هایش بلند است. از 3 تا 10 سالگی سینه کودک پهن و مسطح می‌شود بر طول گردن افزوده می‌شود و درنتیجه شانه‌ها می‌افتند.
رشد نسبی دست‌ها و پاها
دست‌ها و پاهای نوزاد بسیار ظریف و لاغر هستند و او نمی‌تواند آنها را بکار ببرد، مگر هنگامیکه استخوان‌ها و عضلات آنها رشد کند. دست کودک با دست فرد بالغ نه تنها از لحاظ اندازه بلکه از نظر شکل نیز متفاوت است. هنگام تولد دست‌ها بلند و کف دست‌ها کوتاه است. دراین موقع ، دست‌ها بسیار لاغر هستند و رشد محسوسی درآنها دیده نمی‌شود. با گذشت زمان دست راست از دست چپ ، بویژه در کودکان راست دست ، بیشتر رشد می‌کند. انگشتان کودک نیز به سبب کندی رشد استخوان‌های آن بسیار کوتاه است. ولی در دوران بلوغ بسرعت رشد می‌کنند. تا اینکه در 14 یا 15 سالگی به حداکثر رشد خود می‌رسند. پاهای نوزاد هنگام تولد کوتاه هستند و آنچنان خم شده‌اند که کف پاها تقریبا در برابر هم قرار می‌گیرند. ولی درنتیجه رشد طولی راست می‌شوند. در 6 سالگی پاها و زانوهای کودک باید راست شوند. رشد پا در دوران کودکی به کندی صورت می‌گیرد. ولی در دوران بلوغ رشد سریعی دارند. در این دوره اندازه پاها نسبت به زمان تولد چهار برابر و پس از بلوغ پنج برابر می‌شود.
رشد دستگاه تنفس
ریه‌ها هنگام تولد کوچک هستند، بگونه‌ای که دور سینه در این سنین کوچکتر از دور سر است. در دو سالگی دور سر و سینه یکسان می‌شوند. این وضعیت ادامه می‌یابد تا اینکه در دوران بلوغ نسبت دور سینه به دور سر 3 به 2 می‌شود. از آن پس فقط اندازه آن تغییر می‌یابد. با رشد ریه‌ها بر توان تنفسی کودک افزوده می‌شود. این وضع را بویژه در دوران بلوغ می‌توان دید. تنفس در این هنگام آرامتر ، عمیق تر و منظم تر می‌شود.
رشد دستگاه گردش خون
اندازه قلب
قلب هنگام تولد در درون سینه اندکی بالاتر از محل معمولی و بیشتر به شکل افقی قرار دارد. اندازه و وزن قلب نسبت به وزن بدن سنگین تر و بزرگتر است و تا قبل از آغاز دوره نوجوانی وزن و اندازه آن کمتر می‌شود تا اینکه در این دوره دوباره اندازه و وزن قلب افزایش پیدا می‌کند.
فشار خون و ضربان نبض
پیدایش تغییرات در قلب در سالهای رشد باعث تغییر فشار خون و تعداد ضربان قلب می‌شود. در کودکی فشار خون کم است که با افزایش سن افزایش می‌یابد. فشار خون دختران و پسران در دوره کودکی یکسان است. ولی ازحدود 10 تا 13 سالگی فشارخون دختران از پسران بیشتر می‌شود. ضربان نبض نیز در سالهای نخست زندگی بین 120 تا 140 ضربه در دقیقه است. درصورتی که در افراد بالغ و سالم به 72 ضربه می‌رسد. از لحاظ جنسی ،ضربان نبض دختران هنگام تولد بیشتر از پسران است که این میزان درحدود 10 سالگی باهم برابر می‌شود. از ده سالگی به بعد ضربان نبض پسران دوباره شروع به کاهش می‌کند و این روند تا 18 سالگی ادامه می‌یابد.

رشد دستگاه گوارش

در نوزاد معده شبیه لوله و دارای ظرفیت کمی‌است. در این سنین ظرفیت معده سی گرم است، در حالی که ظرفیت آن پس از دو هفته به 75 گرم می‌رسد. در پایان ماه نخست گنجایش 900 گرم را دارد، و این رشد ادامه می‌یابد تا اینکه به یک کیسه تبدیل شود.