در یک کندوی عسل حداقل چه تعداد زنبور جای میگیرد؟
.
هر کلونی زنبور عسل از یک ملکه، چند صد زنبور نر و چندین هزار زنبور کارگر یا پرستار تشکیل شده است.
کلیه صفات یک کندو به ملکه آن بستگی دارد به طوری که اگر ملکه در یک کندو خوب و کامل باشد کندوی قوی تری به وجود می آید و عسل بیشتری
تولید می شود.
ملکه، مادر کلنی است.
تنها جنس ماده تخمگذار در کندو است که باید جمعیت کافی از زنبوران کارگر و تعداد کافی زنبور نر تولید کند تا وظایف کندو را انجام دهند.
ملکه انتقال دهنده ی صفات اجداد خود و همچنین صفات نرهاییست که با آن ها جفت گیری کرده است.
از این رو خصوصیات کندو بستگی به ملکه ی آن دارد. خصوصیاتی ازقبیل:
مراحل رشد زنبور های نر، کارگر و ملکه یکسان است.
طول مرحله ی تخم در هر سه گروه ، سه روز است
طول مرحله ی لاروی در هر سه گروه ، شش روز است
طول مرحله ی شفیرگی در آنها تفاوت دارد.
برای پرورش زنبور ملکه جدید ابتدا زنبورهای کارگر سلول ها ی فنجان مانند را آماده می کنند و مقدار زیادی ژل رویال (برای آشنایی بیشتر با ژل رویال مطلب چرا باید ژل رویال مصرف کنیم ؟ را بخوانید) تولید می کنند به اندازه ای که داخل این سلول ها با ژل رویال پر شود.
ملکه ی قبلی را وادار به تخم گذاری درون این سلول ها می کنند.
تخم ها به لارو تبدیل می شوند.
تخم هایی که زنبورهای کارگر برای پرورش ملکه به کار می برند همان تخم هایی است که باعث به ایجاد زنبور کارگر می شود این تخم ها ،تخم های بارور شده ی زنبور ملکه هستند .
همه ی لاروها (ملکه، کارگر و نر) تا ۳ روزاول از ژل رویال تغذیه می شوند بعد از آن تنها آنهایی که قرار است به ملکه تمایز یابند همچنان از ژل رویال تغذیه می کنند و بقیه لاروها که به زنبور کارگر و زنبور نر تمایز می یابند از مخلوط عسل و گرده تغذیه می شوند.
چنان چه لاروهای کارگر هم از روز سوم به بعد با ژل رویال تغذیه شوند و حجره شان گسترش داده شود، به ملکه تبدیل خواهند شد.
از میان لاروها یکی از آن ها که دارای ویژگی بهتری است به ملکه تبدیل می شود.
ژل رویال تنها غذایی است که ملکه در طول زندگیش از آن تغذیه می کند.
از زمانی که ملکه مادر در داخل سلول های فنجانی تخم گذاری می کند تقریبا ۱۶ روز به طول می انجامد تا یک سلول تخم به ملکه تبدیل شود که به آن ملکه ی باکره می گویند.
یک ملکه ی باکره ۵-۸ روز قبل از این که برای جفت گیری آماده شود در کندوسپری می کند.
در این مدت زنبورهای کارگر او را تغذیه می کنند تا اندام تواید مثل او بالغ شود و عضلات پروازیش برای پرواز جفت گیری قوی گردد.
به ملکه ای که جفت گیری کرده ملکه ی تخم گذار می گویند.
ملکه در طول عمر خود تنها یک بار جفت گیری می کند.
ملکه ی زنبور ها به طور معمول با زنبورهای نر کندوی خود جفت گیری نمی کند به این منظور مسافت زیادی را پرواز می کند و از کندوی خود دور می شوند تا به مکانی که هزاران زنبور نر در آنجا جمع شده اند برسد.
زنبورهای نر کندوهای اطراف در آن مکان اجتماع یافته اند. نرها زنبور ملکه را از بوی ماده ی شیمیایی ترشح شده از غده ی فک پایینی ملکه که فرومون نام دارد شناسایی می کنند.
این ماده باعث جذب نر ها به سمت ملکه می شود.
ملکه زنبوران نر را به سوی خود کشانده و قوی ترین نرها با ملکه جفت گیری می کنند.
این جفت گیری در ارتفاع ۱-۱۵ متری سطح زمین صورت می گیرد و ملکه قادر است تقریبا با ۱۰-۲۰ زنبور نر جفت گیری کند، این تعداد جفت گیری باعث تقویت صفات خوب در کندو می شود.
ملکه اسپرم ها را دراندام های مخصوصی به نام کیسه ی اسپرم ذخیره و نگه داری می کند و به کندوی خود باز می گردد.
تخم های ملکه با این اسپرم ها تلقیح می یابند و تخم بارور ایجاد می شود که باعث تولید زنبور کارگر یا ملکه می شود.
بازدهی کار ملکه از نظر میزان تخم ریزی و تولید جمعیت کافی و اینکه تا چند سال قادر به تخم ریزی خوب باشد، بستگی به جفت گیری و ذخیره ی اسپرم کافی دارد.
۴-۵ روز بعد از جفت گیری زنبور ملکه شروع به تخم ریزی می کند.
به خاطر اینکه ملکه هر روز تخم های زیادی می گذارد، جمعیت زنبورها افزایش می یابد و فضای درون کندو برای تعداد زیاد زنبور ها محدود می شود.
در این حالت زنبور های کارگر تغذی ملکه را متوقف می کنند و به فکر پرورش ملکه ی جدید می افتند.
در پی فشارهایی که به ملکه وارد می شود ملکه با نیمی اززنبور ها برای همیشه کندوی اصلی را ترک می کنند و در جای دیگری کندوی جدید می سازند.
در این زمان بوی حاصل از باکتری ها و انگل ها و سایر عوامل بیماری زا و از بین رفتن شمار زیادی از زنبور ها بقای کندو را به خطر می اندازد در این صورت ملکه مجبور است با زنبورهای سالم ، کندوی خود را ترک کند وکندوی جدیدی تشکیل دهند.
مهم ترین وظیفه ی ملکه تولید مثل است از آنجایی که ملکه تنها زنبور موجود در کندو است که قابلیت تولید تخم بارور را دارد که باعث ایجاد زنبور کارگر و ملکه می شود از اهمیت زیادی برخوردار است.
زنبور ملکه در فصل بها رو اوایل تابستان که شرایط از نظر رطوبت,حرارت و میزان غذا مناسب است قادر است روزانه ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰ تخم بگذارد.
در اواخر تابستان و پاییز میزان تخم ریزی کاهش می یابد و در فصل زمستان قطع می شود.
یک ملکه ی خوب قادر است سالانه تا یک میلیون تخم بگذارد.
ملکه برای تخم گذاری روی شان ها (سلول های شش ضلعی از جنس موم درون کندو) حرکت می کند اگر سلول خالی و مناسب برای تخم گذاری باشد شکمش را داخل حجره می کند و با توجه به نوع حجره در آن تخم می گذارد.
تخم گذاری یکنواخت، متراکم و زیاد مهم ترین ویژگی برای خوبی ملکه است.
ملکه نباید بیش از حد تخم نر تولید کند زیرا تعادل جمعیت در کندو بهم می خورد.
یک ملکه ممکن است تا ۵ سال عمر کند ولی بهترین کارایی ملکه از نظر کمیت و کیفیت تخم گذاری در دو سال اول عمر اوست.
ملکه قادر است دو نوع تخم را تولید کند.
این تخم از تلقیح سلول تخم ملکه واسپرم زنبور نر که به هنگام جفت گیری در کیسه ی اسپرم ملکه ذخیره شده است به وجود می آید و باعث ایجاد زنبور ملکه و زنبور کارگر می شود.
با وجود اینکه اگر سلول تخم با اسپرم تلقیح نشود قابلیت رشد و تکامل ندارد ولی در زنبور عسل و برخی دیگر از حشرات سلول تخم بارور نشده به تنهایی قابلیت رشد و تبدیل به یک حشره ی کامل را دارد و باعث به ایجاد زنبور نر می شود.
اگر ملکه تا سن سه هفتگی جفت گیری نکند دیگر قادر به جفت گیری نخواهد بود پس از آن ملکه فقط می تواند تخم های بارور نشده بگذارد که این تخم ها به زنبور نر تبدیل می شوند که به این حالت بکرزایی می گویند.
زنبور ملکه با تولید فرومون باعث لیجاد نظم و یکپارچگی در کلونی زنبورها می شود.
بخش مهمی از کارها و عملکرد روزانه ی زنبورها در کندو توسط این ماده ی شیمیایی کنترل می شود.
این ماده بویی دارد که زنبورهای دیگر با استشمام آن پی به وجود ملکه می برند.
اگر روزی این بو در کندو به مشام زنبورها نرسد زنبورها در میابند که باید ملکه ی جدیدی را به زودی پرورش دهند تا جایگزین ملکه ی قبلی شود ولی اگر بوی فرومون در کندو باشد گویی زنبورها خیالشان از سلامت ملکه راحت است و به آرامی مسئولیت های خود را انجام می دهند.
معمولا یک ملکه در کندو وجود دارد .
اولین ملکه ای که در کندو متولد می شود در داخل کندو شروع به گردش می کند و سایر ملکه هایی که داخل سلول ملکه هستند را نیش می زند و آن ها را از بین می برد.
پس از آن ،کارگران سلول ملکه را تخریب کرده و ملکه ی مرده را از آن بیرون می آورند.
اگر در کندو چند ملکه با هم متولد شوند با یک دیگر می جنگند تا یکی از آنها پیروز شود و بقیه کشته شوند.
احتمالا در مواجهه با این سوال اولین پاسخی که به ذهنتان می رسد زنبور ملکه است.
اما باید بدانید که ملکه عضو تشریفاتی کندو است.
ملکه در کندو همانند یک عروسک خیمه شب بازی است و اختیار کامل او در دست های عروسک گردانان است.
این عروسک گردانان همان زنبورهای کارگر یا پرستار هستند. به طوری که حتی انتخاب ملکه ،پرورش و مراقبت از آن به عهده ی زنبور کارگر است .
زنبوران کارگر ملکه را تغذیه می کنند، ملکه حتی قادر به هضم غذای خودش نیست و این کار را نیز زنبور کارگر برای او انجام می دهد به طوری که اگر زنبور کارگر نباشد یا تصمیم به قطع غذای ملکه بگیرد ملکه از گرسنگی می میرد .
حتی جایگزینی ملکه نیز بر عهده ی این زنبورها است اگر تشخیص دهد ملکه پیر یا بیمار و از کار افتاده است ملکه ی جدیدی را جایگزین ملکه ی از کار افتاده می کند با گرسنگی دادن یا حمله به آن ملکه را از بین می برند.
ملکه تنها تخم گذاری را کنترل می کند و با تولید فرومون به همراه زنبوران کارگر نظم را در کندو برقرار می کنند.
بدون یک ملکه ی سالم و بارور کندو دوام نمی آورد.
ملکه که پیر می شود قادر به تخم گذاری در حد مورد نیاز کندو نمی باشد در این صورت زنبورهای کارگر تصمیم به جایگزینی ملکه می گیرند و ملکه ی جدیدی را پرورش می دهند.
وقتی ملکه در اثر بیماری یا اتفاقی ناگهانی می میرد، چون کندو نمی تواند بدون ملکه باشد در چنین شرایطی زنبور کارگر لارو یک روزه ای را که حاصل تخم بارور شده ی ملکه است انتخاب می کنند، از آن مراقبت کرده و این لارو را با ژل رویال تغذیه می کنند و این لاروها به ملکه تبدیل می شوند.
در این زمان زنبوران کارگر می خواهند کندو را تکثیر دهند دراین حالت چند حجره ی ملکه در وسط کندو می سازند و ملکه در این حجره ها تخم بارور شده برای پرورش ملکه ی جدید می گذارد.
حال که ملکه جدید جایگزین ملکه ی قبلی شد باید مورد تایید زنبوران کارگر قرار گیرد.
مهم ترین عاملی که باعث پذیرش ملکه ی جدید می شود این است که میزان تخم گذاری ملکه ی جدید کمتر از ملکه ی قبلی نباشد.
ملکه ی جدید باید به زودی خود را برای تخم گذاری آماده کند به طوری که در عمل تخم گذاری وقفه ای وارد نشود در غیر این صورت مورد تایید کارگران قرار نمی گیرد و کارگران آن را از بین برده و ملکه ی دیگری را پرورش می دهند که ویژگی های مد نظر آنها را داشته باشد.
آیا می دانستید که پرورش زنبور ملکه برای برخی از زنبورداران جنبه ی تجاری و اقتصادی دارد به طوری که گاهی تنها هدف زنبورداران پرورش زنبور ملکه به میزان انبوه و صادر کردن آن به مناطق مختلف است.
منابع: orkin و perfectbee و kelleybees و psu وbeekeepinglikeagirl و terminix
شاید برای بسیاری از افرادی که تا به حال یک کندو را از نزدیک ندیدهاند و یا با زنبورداری آشنایی چندانی ندارند جالب باشد که در یک کندو (کلنی) زنبورهای مختلف، با جنسیتهای مختلف و با تعداد مختلف وجود دارد، که هر یک از آنها وظیفه خاص خود را دارند و به این صورت است که یک کلنی به حیات خود ادامه میدهد.
همانطور که پیشتر در مطلب تفاوت کلنی و کندو توضیح دادیم، کندو محلی است که کلنی در آن زندگی میکند. در نتیجه در این مطلب برای راحتی کار هرجا از کندو صحبت میکنیم منظورمان همان کلنی است.
در این مطلب قصد داریم تا ابتدا با هر کدام از زنبورهای موجود در یک کندو آشنا آشنا شویم و ببنیم هر کدام از آنها چه ویژگیهایی دارند و در ادامه به نقش هر کدام از آنها بپردازیم.
پیش از هر چیز بهتر است که بدانیم که زنبورها با کارهای سختی که برای زندگی شان انجام می دهند، زندگی کردن را برای اجتماع شان آسان می کنند.
به طور کلی زنبورهای موجود در یک کندوی زنبورعسل عبارت اند از: یک ملکه و صدها یا هزاران کارگر و صدها زنبور نر.
این زنبورها از نظر شکل ظاهری کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. در شکل زیر نمایی از این سه نوع زنبور را مشاهده میکنید.
همچنین این زنبورها از نظر اندازه نیز کاملا با یکدیگر متفاوت هستند که در شکل زیر میتوانید اندازه تقریبی هر یک را ببینید.
زنبورهای عسل نیز مانند همهی موجودات دیگر، تفکیک جنسیتی دارند. ملکه و کارگرها مادههای کلنی و زنبورهای نر هم، همانطور که از اسمشان پیداست نرهای یک کلنی هستند.
در کلنی فقط ملکه تخم می گذارد و تخم گذاری در زنبوران کارگر با وجود ملکه کنترل می شود. در واقع کارگرها مادههای عقیمی محسوب می شوند که در حضور ملکه در کلنی اجازه تخم گذاری را ندارند.
کارگرها در صورت نبودن ملکه در کلنی، برای بقاء کلنی شروع به تخمگذاری میکنند ولی از آنجا که کارگرها جفت گیری نکردهاند و نمیتواند هم جفت گیری کنند، تنها قادر به گذاشتن تخمهای نر هستند.
در نتیجه عملا این تخمگذاری و بوجود آوردن نرها، نمیتواند یک کلنی یتیم از ملکه را نجات دهد، چرا که همانطور که در ادامه خواهیم دید اصلی ترین کارهای بقای یک کلنی توسط کارگرها انجام می شود.
عمده ترین و اصلی ترین کارهای یک کلنی زنبورعسل توسط زنبورهای کارگر انجام می شود، اما اینطور نیست که وظایف ملکه و زنبورهای نر اهمیتی نداشته باشند.
به طور کلی همه ی کارهایی که در یک کلنی بعنوان کار یا وظیفه شمرده می شوند، به این خاطر هستند که نیازهای کلنی را برای زنده ماندن برطرف کنند .
ملکه مادر زنبورهاست و تخم گذاری و ازدیاد نسل کلنی اصلی ترین نقش ملکه است.
اما وظیفه ملکه این است که با مهیا شدن شرایط پرورش نوزادان، تخم ریزی را شروع کند و به حداکثر توان خود و کلنی برساند. تا کلنی پرجمعیتی را برای جمع آوری محصول آماده کند.
همچنین ملکه وظیفه دارد حاکمیت خود را همیشه در همه جای کندو اعلام نماید، تا انگیزه کار کردن اجزاء کلنی و همینطور عقیم ماندن کارگرها حفظ شود.
کارگرها اصلی ترین نقش را در کلنی دارند و هیچ کاری در کلنی بدون وجود کارگرها انجام پذیر نیست. در واقع ” یک کلنی زنبورعسل با کارگرهایش معنی پیدا می کند.”
زنبورهای کارگر وظیفه دارند از ملکه پرستاری کنند، نوزادان را پرورش دهند، کندو را نظافت کنند، از کلنی در مقابل خطرات محافظت کنند، نیازهای غذایی کلنی ( جمع آوری شهد و تولید عسل) را برطرف کنند و بطور کلی همه نیازهای کلنی را برای زندگی کردن مهیا کنند.
نرها همیشه در کلنی وجود ندارند! و با نیاز کلنی به آنها در فصل مناسب، برای جفت گیری با ملکههای جدید پرورش داده می شوند.
اصلیترین وظیفه زنبوران نر در کلنی جفت گیری با ملکه و تضمین بقای نسل است.
کندوهای زنبور عسل، چه کندوهای جعبه ای( مدرن) و چه کندوهای بومی، جمعیتی سازمان یافته از لحاظ نظم احتماعی پیشرفته زندگی میکند. اقشار مختلف این جمعیت شامل یک ملکه، زنبورهای نر و زنبورهای ماده است.
در فصل فراوانی گل ( شهد و گرده) یک جمعیت قوی شامل یک ملکه، چندصد تا چند هزار زنبور نر و ۳۰ تا ۷۰ هزار و گاهی تا ۱۰۰ هزار زنبور ماده یا کارگر است. تنها کار وو ظیفه شناخته شده برای زنبورهای نر، جفتگیری با ملکه است که البته فقط تعدادی از آنها در پرواز جفتگیری موفق به جفتگیری با ملکه میشوند، اما جفتگیری ملکه الزاما با نرهای کندوی خود انجام نمیشود، بلکه وقتی ملکه پرواز جفتگیری را آغاز کرد ممکن است هدف زنبوران نر از سایر کندوها نیز قرار گیرد.
به هر حال ملکه در حال پرواز با چندین زنبور نر جفتگیری میکند و وقتی کیسه اسپرم ملکه پُر شد به کندو مراجعت میکند. پس از جفتگیری تمام تخم هایی که ملکه میگذراد به زنبور ماده یا کارگر تبدیل میشوند اما اگر ملکه در حالت جفتگیری نکرده تخمگذاری کند ، نوزادش نر خواهد شد که چنین جمعیتی در صورت نبود زنبوران ماده کافی در کندو، قادر به تامین غذا نخواهد بود و حتما ناوبد خواهد شد.
به علت بی خاصیت بودن زنبوران نر در فصول پاییز و زمستان، زنبوران ماده آنهارا در اواسط تابستان از کندو اخراج میکنند و آنها پس از مدتی سرگردانی خواهند مرد.
شمار جمعیت یک کندو در زمستان به حدود ۱۰ هزار زنبور کارگر و یک ملکه میرسد. در زمستان یا هیچ زنبور نر در کندو یافت نمیشود و یا تعداد آنها انگشت شمار است . حال اگر در زمستان تعدادی زنبور نر در کندو یافت شود علت بی ملکه بودن آن کُلُنی است و زنبورهای نر از تخمگذاری زنبورهای کارگر به وجود آماده اند.
وظایف زنبوران ماده در سنین مختلف متفاوت است. اما در مواقع نیاز همه به طور دسته جمعی مشغول انجام یک کار حیاتی میشوند. به طور مثال وقتی یک بچه زنبور داخل کندو تکانده میشود تمام کارگران که دوره موم سازی را تمام کرده اند جمع میشوند تا با ترشخ موم خجرات کافی برای تخم گذاتری ملکه و ذخیره سازی گرده و شهد فراهم کنند اما پس از ساختن حجره های کافی باز هر دسته مشغول کار خود میشوند.
اگر جمعیت یک کندو بیش از حد معمول شود و فضای کافی برای زندگی همه زنبورهای داخل کندو وجود نداشته باشد، ملکه به همراه گروهی از زنبورها از کندو خارج میشود و در نقطه ای در حوالی زنبورستان مینشیند و زنبورهایی که به همراه ملکه خارج شده اند دور ملکه را میگیرند و یک خوشه تشکیل میدهند. این خوشه که معمولا به یک شاخه درخت آویزان میشود بچه زنبور نامیده میشود.
چنانچه ملکه بچه کندو نیز از بین برود، زنبورها به کندوی سابق برمیگردند. از این تجربه میتوان برای بازگرداندن زنبورها به کندو استفاده کرد، به این طریق که زنبوردار ملکه بچه را پیدا میکند و آنرا از بچه حدا میسازد و به داخل کندوی قدیمی برمیگرداند . در این زنبورها نیز به کندوی قدیمی بازمیگردند .
https://roustaee.com/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D8%B2%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DB%8C%DA%A9-%DA%A9%D9%86%D8%AF%D9%88/
لطفا شکیبا باشید ...