اختراع تلفن چگونه بود و مخترع تلفن کیست؟
سلام ممنون میشم درباره ی ساخت تلفن و خود تلفن توضیح بدین
1 جواب
الکساندر گراهام بل
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لحن یا سبک این مقاله بازتاب‌دهندهٔ لحن دانشنامه‌ای استفاده‌شده در ویکی‌پدیا نیست. لطفاً کلمات ستایش‌گونه و غیر ادبی و عبارت‌های نادانشنامه‌ای را بزدایید. برای راهنمایی بیشتر راهنمای نوشتن مقاله‌های بهتر و لحن بی‌طرف را ببینید. (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد.
الکساندر گراهام بل
زادهٔ۳ مارس ۱۸۴۷
ادینبورگ، اسکاتلند
درگذشت۲ اوت ۱۹۲۲ (۷۵ سال)
بن بریا، استان نوا اسکوشیا، کانادا
ملیتاسکاتلندی-آمریکایی
محل تحصیلدانشگاه ادینبرو
کالج دانشگاهی لندن
پیشهمخترع، مبتکر و دانشمند
شناخته‌شده برایاختراع تلفن
دینمسیحی[۱]
همسر(ها)میبل هابارد
الکساندر گراهام بل (به انگلیسی: Alexander Graham Bell) (زادهٔ ۳ مارس ۱۸۴۷ – درگذشتهٔ ۲ اوت ۱۹۲۲) مخترع، مبتکر و دانشمند اسکاتلندی-آمریکایی بود. بل اختراعات زیادی داشته، اما شهرت او بیشتر به خاطر اختراع تلفن است. از دیگر اختراعات معروف وی می‌توان به فلزیاب و خرپای سه بعدی یا فضا کار اشاره کرد.
محتویات
زندگی[ویرایش]
الکساندر گراهام بل مخترع تلفن در ۳ مارس ۱۸۴۷ (میلادی) در شهر ادینبورگ در اسکاتلند زاده شد. چندسالی به مدرسه نرفت ولی در دوران تحصیل شاگرد ممتازی بود. او تحصیلات دانشگاهی نداشت و از آنجا که پدر گراهام بل یعنی ملویل بل متخصص فیزیولوژی صدا، اصلاح گفتار و آموزش به ناشنوایان بود در همان دوران کودکی، به شغل پدر علاقه‌مند شد و تصمیم گرفت با آن امرار معاش کند.
او در سال ۱۸۷۱ میلادی دو برادر خود را به خاطر سل از دست داد، اما خود از بیماری جان سالم به در برد و در همان سال به همراه پدر و مادر خود راهی شهر برنتفورد در انتاریوی کانادا شد، او یک سال در آنجا دوران نقاهت خود را سپری کرد.
در همان سال الکساندر راهی آمریکا شد چون نامه‌ای از خانم سارا فولر، مدیر آموزشگاه ناشنوایان بوستون دریافت کرد که در آن نامه از او خواسته شده بود که شغل معلمی در آن آموزشگاه را بپذیرد و از آن پس، بل هر روز به کلاس درس می‌رفت و روش‌هایی را که از پدر خود برای آموزش ناشنوایان یادگرفته بود به کار می‌بست. او در پایان روز آزمایش ارتعاش را با دیاپازن‌های خود ازسر می‌گرفت، او دیاپازن‌های خود را در اتاق خواب گذاشته بود و بر روی آن‌ها کار می‌کرد و معتقد بود که مسئله ارتعاش مجهولات زیادی دارد او در این زمینه به مطالعه یکی از کتاب‌های مشهور هرمان فون هلمهولتز، فیزیکدان نامی آلمانی، به نام تئوری وظایف اعضاء مبنی بر مطالعه احساسات شنوایی پرداخت و در همین زمان یعنی در دهه هفتاد او در کارگاه برق چارلز ویلیامز که مرجع بسیاری از مخترعان بود با توماس واتسون آشنا شد.
گراهام‌بل در سال ۱۸۷۱ به شهر بوستون در ایالت ماساچوست آمریکا نقل مکان کرد. در آنجا در سال ۱۸۷۵ به برخی کشفیات مختلف دست یافت که سرانجام به اختراع تلفن منتهی گردید. بل اظهار نامه مربوط به درخواست ثبت حق انحصاری اختراع خود را در فوریه سال ۱۸۷۶ تسلیم کرد و امتیاز مربوط به آن چند هفته بعد به وی داده شد (جالب اینکه شخص دیگری به نام الیشاگری در همان روز و تنها یکی دو ساعت دیرتر اظهارنامه ثبت اختراع وسیله کاملاً مشابهی را تسلیم مقامات مربوطه نمود).
کمی پس از دریافت امتیاز مزبور گراهام بل دستگاه تلفن اختراعی خود را در سالن نمایشگاه سنتنیال فیلادلفیا به معرض نمایش گذاشت. اختراع بل با استقبال گرمی مواجه شد و جایزه‌ای نیز به او اعطا گردید. حق بهره‌برداری انحصاری از این اختراع در قبال مبلغ یکصدهزار دلار به کمپانی «وسترن یونیون تلگراف» پیشنهاد شد ولی کمپانی مزبور از خرید آن امتناع کرد؛ بنابراین بل و دستیارانش در ژوئیه ۱۸۷۷ خود به تأسیس شرکتی همت گماشتند که آن شرکت در حقیقت سلف همین کمپانی «آمریکن تلفن و تلگراف» امروزین بود. تلفن از همان آغاز توفیق تجاری بسیار بزرگی روبه‌رو گردید. اکنون نیز AT&T بزرگ‌ترین تشکیلات بازرگانی خصوصی جهان است.
ظاهراً بل و همسرش که در مارس ۱۸۷۹ حدود پانزده درصد سهام شرکت تلفن را داشتند تصور نمی‌کردند که کمپانی آن‌ها به زودی تبدیل به شرکتی با سوددهی افسانه‌ای خواهد شد. آن‌ها طی چند ماه اکثر سهام خود را با بهای متوسط هر سهم ۲۵۰ دلار فروختند. تا ماه نوامبر ارزش سهام شرکت به یکهزار دلار رسید. در سال ۱۸۸۱ آن‌ها باز هم دست به کاری غیرعاقلانه زدند و یک سوم بقیه سهام باقی مانده خود را فروختند. با وجود این در سال ۱۸۸۳ ثروت بل و همسرش بالغ بر یک میلیون دلار می‌شد.
با وجود اینکه بل در نتیجه اختراع تلفن فردی ثروتمند شده بود ولی همچنان به فعالیت‌های تحقیقاتی خود ادامه داد و چند وسیله سودمند دیگر، البته کم‌اهمیت‌تر از تلفن نیز اختراع کرد. او به کارهای مختلف علاقه داشت ولی توجه و علاقه اصلی او کمک به ناشنوایان بود. همسرش بانویی ناشنوا بود که بل قبلاً به او درس می‌داد. بل دو پسر و دو دختر داشت اما پسرانش در همان اوان نوزادی از دنیا رفتند.
واتسون در آن موقع فقط بیست سال داشت اما تا آن زمان به کارهای گوناگونی پرداخته بود مدرسه را در دوازده سالگی ترک کرد و از آن پس چندی به ظرفشویی و مدتی هم به پیشخدمتی پرداخته بود اما سرانجام به دلیل جاذبه شگفت برق به کارگاه ویلیامز آمده بود. او آدمی چابکدست و تیزهوش بود و در نمونه‌سازی مهارت داشت، از این رو مخترعان او را خوب می‌شناختند. آشنایی بل با واتسون به این صورت بود که بل روزی در حالیکه تلگراف هارمونیک را در دست داشت، ملاقات نمود و با او در زمینه بهتر کار کردن دیاپازن‌ها و فرستادن چند پیام در آن واحد با یک رشته سیم صحبت کرد. بل از واتسون خواست که او را در ساخت این دستگاه یاری نماید و واتسون هم قول داد تا آنجا که بتواند به آن‌ها یاری برساند. از آن پس الکساندر و واتسون به آزمایش تلگراف هارمونیک دست زدند و آزمایش‌های آن‌ها پس از تعطیلی کارگاه آغاز می‌شد و آن‌ها تا سرتاسر بهار سال بعد با هم کار کردند.
الکساندر و واتسون برابر هم، هریک در سویی از اتاق ایستاده بودند. سیم درازی دو دستگاه را بهم وصل می‌کرد، الکساندر هر از گاهی یک دیاپازن برمی‌داشت و به گوشش می‌چسباند. سپس آن را بر جایش می‌گذاشت و کمی تنظیم می‌کرد و آزمایش را از سر می‌گرفت. آن‌ها به درستی نظریه خود آگاه بودند اما روش به کار بستنش را نمی‌دانستند. نخست نتهایی را به‌دقت موزون می‌کردند و با سیم می‌فرستادند اما هنگام دریافت آن‌ها را درهم می‌یافتند. بل در همین هنگام پس از آزمایش‌های زیاد، ناامید شد و در همین هنگام جرقه تولید و ساخت تلفن در مغز او زده شد او طرح خود را به واتسون توضیح داد و پس از مشورت، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که ساخت تلفن به هزینه زیادی احتیاج دارد و ساختن حتی یک نمونه هم از استطاعت مالی آن‌ها به دور است. پس از یکی دو روز بل به خود جرئت داد به دیدن آقای هبرد و آقای ساندرز که هر دو آن‌ها از سرمایه داران بوستون بودند برود تا از آن‌ها پشتیبانی بکنند اما آن‌ها استقبال چندانی از بل نکردند و به او پیشنهاد کردند که مشخصات تلگراف خود را به واشینگتن ببرد و آن را در اداره اختراعات ایالات متحده ثبت کند. او رهسپار واشینگتن شد و اختراع خود را ثبت کرد.
از آن به بعد الکساندر هفته‌ای یک شب با واگن اسبی به خانه هبرد می‌رفت چون در اولین دیدار که الکساندر برای کمک مالی به خانه آقای هبرد رفته بود در این دیدار دوستی الکساندر بر دل آن مرد نشست، میبل دختر آقای هبرد لال بود و از این رو پدرش از الکساندر خواست تا با روش خود با او سخن بگوید و سخن گفتن را به او یاد بدهد. پس از چند هفته دیگر چندان نیازی به آموزش نبود زیرا میبل خوب سخن می‌گفت اما الکساندر هنوز هر هفته به خانه هبرد می‌رفت و خود را در آن خانه بیگانه نمی‌یافت و در همین هنگام به میبل قول داد که با او ازدواج بکند، در همین هنگام، دو همکار، دیاپازن را برای کارخود کافی نیافته بودند، از اینرو الکساندر بر آن شد که به جای دیاپازن، از نی فولادین ارگ استفاده کند و آن‌ها با این کار نتیجه گرفتند و توانستند صوت را انتقال دهند و امتیاز اولین تلفن در ۷ مارس ۱۸۷۶ به او اعطا شد.
در ۲۴ ژوئن ۱۸۷۶ الکساندر به نمایشگاه صدساله صنایع گام نهاد. این نمایشگاه در فید مونت پارک فیلادلفیا برگزار شد. در این نمایشگاه، که امپراتور برزیل هم، حضور داشت، بل برنده جایزه ویژه شد.
پس از آن بل به معرفی اختراع خود در این زمینه پرداخت و در تالارهای زیادی سخنرانی کرد.
در همین هنگام آقای هبرد سرمایه‌گذاری را در تلفن آغاز کرد و حتی راضی به ازدواج او با میبل شد و عروسی آن‌ها ۱۱ ژوئیه ۱۸۷۷ انجام گرفت و در همین هنگام بل به همراه میبل روانه انگلستان شد و در آنجا خانه‌ای را کرایه کرد و مشغول پذیرایی مهمانانی شد که هرکدام جویای آشنایی با تلفن بودند و
او در انگلستان حتی در حضور ملکه انگلستان هم طریقه کار تلفن را اجرا کرد.
بل و همسرش در ۱۸۷۸ با کشتی به سوی ایالات متحده آمریکا روانه شدند، و بل به محض رسیدن به ایالات متحده آمریکا روانه بوستون شد تا به دفاع از امتیاز تلفن که شرکت وسترن یونیون مدعی آن شده بود بپردازد.
او در این دادگاه سر بلند بیرون آمد و در همان سال آقای هبرد و واتسون اولین آگهی را چاپ کردند و این آگهی تأثیر شگفت‌انگیزی در مردم داشت، هرکس به فکر تهیه تلفن افتاد.
در سال ۱۹۱۵ یک خط تلفن سرتاسری درخاک ایالات متحده آمریکا برقرار شد. آن روز رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از کاخ سفید در واشینگتن با فرماندار کالیفرنیا ارتباط برقرار کرده بود و صدای او را می‌شنید.
در این جشن فقط رئیس‌جمهور و فرماندار شرکت نداشتند بلکه در همین هنگام بل در نیویورک پشت میزی نشسته بود و با واتسون که در کالیفرنیا بود، دربارهٔ روزهای اولیه اختراع صبحت می‌کرد.[نیازمند منبع]
گراهام بل در سال آخر زندگی اش
در ۲ اوت سال ۱۹۲۲ بل در باغ شخصی خود در بن بریا در استان نوا اسکوشیا در کانادا درگذشت.
صدا[ویرایش]
بنابر گزارش بی‌بی‌سی به نقل از موزه ملی تاریخ ایالات متحده آمریکا صدای الکساندر گراهم بل بعد از ۱۲۸ سال کشف شد.[۲]
فهرست
0:00
در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید.
فهرست
0:00
در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به الکساندر گراهام بل در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ الکساندر گراهام بل موجود است.
زمینه‌ها
رشته‌ها
گسترش
دانشمندانی که نام آن‌ها در واحدهای غیر اس آی به کار رفته‌است
تلفن
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمونه‌ای از یک دستگاه تلفن در سال ۱۸۹۶ میلادی
تلفن (به فرانسوی: Téléphone) از یونانی tele دور و phone آوا، از دستگاه‌های مخابراتی است که برای انتقال صدا بکار می‌رود. برخلاف باور عوام، نخستین تلفن را یوهان فیلیپ رایس اختراع کرد. تلفن، فرستادن و دریافت پیام را بدون آن که نیاز به جدولی مانند الفبای مورس باشد ممکن ساخت. با استفاده از تلفن، مردمی که فرسنگ‌ها از یکدیگر دورند می‌توانند با هم صحبت کنند. امروزه از خطوط تلفن سایر سیگنال‌ها مانند فرکانس‌های اینترنت نیز انتقال داده می‌شود. هر چند که امروزه بیشتر استفاده از تلفن همراه صورت می‌پذیرد که از نظر مکانیسم عمل با نوع اولیه آن تفاوت‌های زیادی دارد.[۱]
محتویات
تاریخچه[ویرایش]
یوهان فیلیپ رایس[ویرایش]
۱۵ سال پیش از گراهام بل، یوهان فیلیپ رایس نخستین مدل تلفن را اختراع کرد اما موفق به ثبت آن نشد.
نخستین پیغامی که توسط تلفن رایس در سال ۱۸۶۱ مخابره شد، عبارت بود از این جمله آلمانی؛ «Das Pferd frisst keinen Gurkensalat» به معنی «اسب سالاد خیار نمی‌خورد».
داستان تلفن گراهام بل[ویرایش]
بعد از ظهر روز دوم ژوئن سال ۱۸۷۵ میلادی مصادف با ۱۱ خرداد ۱۲۵۴ شمسی، الکساندر گراهام بل با همکاری دوستش واتسن موفق به اختراع تلفن شد و در ژانویه ۱۸۷۶ میلادی دستگاه تلفن بل به کار افتاد. دهم مارس ۱۸۷۶ میلادی در هنگام انجام آزمایش‌هایی برای انتقال صوت، آب اسید باتری روی شلوار بل ریخته شد و او فوراً و بی‌اراده خطاب به دستیارش چنین بانگ برآورد: «آقای واتسون، خواهش می‌کنم فوراً بیایید اینجا، من به کمک شما احتیاج دارم.» واتسون که در انتهای مدار، در طبقهٔ دیگری کار می‌کرد، صدا را از دستگاه شنید و در حالیکه از شدت خوشحالی از خود بی خود شده بود از پله‌ها با عجله پایین آمد و این نخستین مکالمه ای بود که بوسیلهٔ تلفن انجام گرفت.[۲]
تلفن، پس از اختراع کامل توسط گراهام بل به سرعت گسترش یافت و سیم‌های آن از شهری به شهر دیگر کشیده شد. چهارده سال بعد از اختراع تلفن یعنی در سال ۱۸۹۰ میلادی آلمون براون استروجر سیستم تلفن خودکار را بنا نهاد.[۳] در سال ۱۸۹۱ ارتباط تلفنی بین شهرهای لیون و تهران برقرار گردید. دو قاره اروپا و آمریکا تحت محاصره شبکه‌ای درآمدند که روز به روز گسترش می‌یافت. روزی که بل درگذشت (سال ۱۹۲۲)، به احترام او ارتباط تلفنی بر روی شبکه وسیعی که دارای هفده میلیون تلفن بود به مدت یک دقیقه قطع شد.[۴] تلگراف و تلفن ارتباط سریع و فوری از راه دور را میان نقاطی که می‌توانند سیم‌کشی بشوند، ممکن ساخت. اما از سال ۱۸۹۶ دانشمندان توانستند میان دو نقطه که حتی سیم‌کشی نشده بود ارتباط سریع و فوری برقرار سازند (تلگراف بی‌سیم)
تلفن اینترنتی[ویرایش]
تلفن اینترنتی نوعی ارتباط تلفنی است که از طریق اینترنت و با استفاده از فناوری «صدا روی پروتکل اینترنت» صورت می‌پذیرد و عبارت است از انتقال صوت از طریق بسته‌های آدرس پروتکل اینترنت (IP) و با استفاده از زیرساختار اینترنت. در واقع یک مجموعه از سخت‌افزار و نرم‌افزار است که ما را قادر می‌کند تا از اینترنت به عنوان واسط انتقالی برای تماس‌های تلفنی استفاده کنیم. این روش به علت حذف مراکز تلفن راه دور از دایره تماس، از نظر هزینه بسیار به صرفه‌است، همچنین سرعت بیشتری در برقراری ارتباط دارد.[نیازمند منبع] در این فناوری، صوت به بسته‌های داده تبدیل می‌شود و همانند سایر انواع داده، بر روی بستر ارتباطی داده‌ای منتقل می‌شود.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- تلفن همراه
- تلفن هوشمند
- تلفن خودرو
- تلفن‌خانه
- تلفن ماهواره ای
- تلفن ثابت
- تلفن رادیویی همراه
- تلفن رادیویی خودرو
- تلفن در ایران
- ویدئوفون
- پیامگیر
پانویس[ویرایش]
- ↑ نقش اختراعات و اکتشافات در تمدن امروز ما، گروه نویسندگان مرکز پژوهشی پایانت، تهران، چاپ و انتشارات شرکت پایانت، چاپ دوم۱۳۸۰
- ↑ زندگی‌نامه مشهورترین دانشمندان و مخترعان، بهاره شفیعی، تهران، نشر پیام عدالت، چاپ اول:پاییز 1386
- ↑ «انتقام کارفرمایی عصبانی: دستگاه سویچ تلفنی خودکار». یک پزشک.۱۳۹۷-۰۳-۲۵\۰۹:۵۷:۵۳. دریافت‌شده در 2021-05-05. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=را بررسی کنید (کمک)
مخترع تلفن کیست: ماجرای پرفراز و نشیب اختراع تلفن
16 مرداد 1398
الکساندر گراهام بل یکی از نام‌آشناترین چهره‌های دنیای علم و فناوری است. عموما گراهام بل را مخترع تلفن میدانند، اما در واقع دانشمندان دیگری نیز پیش از گرهام بل یا هم‌زمان با وی در جهت ارسال و دریافت هم‌زمان صدا کوشیده بودند و جالب‌تر آن‌که یکی از آن‌ها موسوم به یوهان فیلیپ رایس 15 سال پیش از او موفق به انجام این کار شد، اما چون حق این اختراع را ثبت نکرد، از کسب عنوان مخترع تلفن بازماند. به‌همین جهت، عده‌ای یوهان فیلیپ رایس را مخترع واقعی تلفن میدانند. همچنین باید توجه داشت اکثر اختراعات و اکتشافات دنیا حاصل تلاش‌های افراد متعددی است که حتی اگر به نتیجه مطلوب نرسیده‌اند، راه را برای دانشمندان پس از خود هموارتر کرده‌‌اند.
اولین جملات گراهام بل پشت تلفن
«آقای واتسون، بیایید اینجا. می‌خوام شما رو ببینم.» بسیاری از مردم این‌ها را اولین کلماتی میدانند که در 10 مارس 1876 از طریق تلفن گفته و شنیده شد. مردی که این کلمات را به زبان آورد، الکساندر گراهام بل متولد ادینبورگ اسکاتلند بود که عموما او را مخترع تلفن می‌نامند. مردی هم که در اتاق کناری، پیغام گراهام بل را به‌وضوح شنید، دستیار او توماس واتسون بود.
تصویر 1. الکساندر گراهام بل
اما اگر ماجرای اختراع تلفن در همین داستان خلاصه شود، بخشی از تاریخ مغفول خواهدماند. می‌گویند علم روی شانه غول‌ها پیش می‌رود؛ کمتر اتفاق می‌افتد که کشف یا اختراعی بزرگ زاییده اندیشه خلاق تنها یک نفر باشد. در واقع، بنیان اکثر کشف‌ها و اختراعات، یافته‌های بزرگان پیشین است که بعدها دیگران آن را بسط می‌دهند و به نتیجه می‌رسانند. تلفن نیز از این قاعده مستثنی نبود، زیرا پیش از گراهام بل، پیشگامانی چند برای ارسال و دریافت هم‌زمان صدا کوشیده بودند.
تلفن یوهان فیلیپ رایس، سال‌ها پیش از گراهام بل
«اسب‌ها سالاد خیار نمی‌خورند»: این‌ها اولین کلماتی بودند که یوهان فیلیپ رایس آلمانی در وسیله دست‌ساز خود ادا کرد و البته هرگز نتوانست کیفیت دستگاه یادشده را به حد مطلوب برساند. او عمدا چنین جمله‌ای را برای آزمایش تلفن خود برگزید، زیرا این واژه‌ها در زبان آلمانی، از نظر آوایی دشوار بودند. به‌زعم برنارد فین، مدیر باسابقه بخش مجموعه‌های الکتریکی موسسه اسمیتسونیان در موزه ملی تاریخ آمریکا، اولین پیغام صوتی تلفنی همان جمله‌ای است که فیلیپ رایس به زبان آورد، نه آن‌چه گراهام بل خطاب به واتسون گفت.
فین که درباره تاریخ فناوری‌های برقی چندین کتاب نوشته است می‌گوید، تقریبا واضح است که فیلیپ رایس چند سال پیش از بل صوت را از طریق وسیله دست‌ساز خود منتقل کرده بود.
تصویر 2. یوهان فیلیپ رایس
گراهام بل و الیشا گری؛ ثبت هم‌زمان حق اختراع تلفن
رقابت چنان نزدیک بود که 14 فوریه 1876 یعنی همان روزی که گراهام بل حق اختراع یا اصطلاحا پتنت خود را به اداره ثبت اختراعات واشنگتن ارائه داد، فرد دیگری نیز هم‌زمان چنین کرد؛ او مهندس الیشا گری بود که در «اعلامیه» حق اختراع خود (سندی موقتی که تا یک سال اعتبار داشت و بعد از آن باید اعتبارش تمدید می‌شد) از نوعی فرستنده مایع با مقاومت متغیر سخن گفته بود. فرستنده مایع، پیشرفت مهمی بود که می‌توانست ایده تلفن را عملی کند. در آن روز جنگی حقوقی، فنی و تاریخی درگرفت که دانشمندان را حدود یک و نیم قرن به خود مشغول کرد و تا امروز نیز ادامه دارد. کوشش شد به سوالات مختلفی پاسخ داده شود: کدام حق اختراع زودتر به اداره ثبت رسید؟ کدام‌یک از دو اختراع، اول اتفاق افتاد؟ آیا بل پس از دست‌یابی به اعلامیه موقت حق اختراع گری درباره فرستنده مایع، ایده رقیبش را کپی کرد؟ آیا بل به همین سبب توانست در 10 مارس 1876 اولین کلماتش را از طریق تلفن انتقال دهد؟
نویسندگانی مانند ادوارد ای. ایونسون نتیجه گرفته‌اند این وکلای بل بودند که طرح گری را کپی کردند و آن را در آخرین نسخه حق اختراع تلفن بل گنجاندند، نه خود بل. و نهایتا همان حق اختراع به ثبت رسید. در مقابل، حامیان بل می‌گویند که اختراع بل مبتنی بر دستاوردهای پیشین خود او بود و فرستنده‌ای که گری ساخته بود کار نمی‌کرد. هرچه بود، گراهام بل در 7 مارس 1876 حق اختراع تلفن را دریافت کرد.
تصویر 3. فرستنده و گیرنده مایع تلفن گراهام بل (بازسازی شده از روی اختراع سال 1876)؛ عکس از موزه اسپارک
به‌نظر فین، گراهام بل از فرستنده مایع گری اقتباس کرد اما این بخش از حق اختراع او پذیرفته نشد، و بل سیستم خود را تغییر داد. فرستنده مایعی که بل ساخته بود مشکل داشت، و لذا او دوباره به استفاده از سیستم فرستنده القایی روی آورد. فین معتقد است که اقتباس از ایده گری (تازه اگر این ادعا صحت داشته باشد) سرنوشت‌ساز نبود، بلکه بل را مدتی از مسیر خود منحرف کرد. فین نتیجه می‌گیرد که گراهام بل که ظرفیت‌های تجاری را بهتر از گری تشخیص می‌داد، حق اختراع خود را ثبت و آن را تکمیل کرد که نهایتا سال بعد معرفی شد.
تصویر 4. شباهت‌های اعلامیه موقت حق اختراع گری (14 فوریه) با دفترچه یادداشت آزمایشگاهی گراهام بل (8 مارس)؛ عکس از سث شولمان
فین که چند سال پیش در مجله فناوری و فرهنگ، درباره مناقشه بل و گری مقاله‌ای نوشته بود معتقد است، اینکه گری فقط اعلامیه موقت حق اختراع خود را به اداره ثبت اختراعات ارائه داد، شاید نشان‌دهنده این باشد که او از گستره کار خود مطمئن نبود و درباره آینده آن تصویر چندان روشنی نداشت، لذا آن برهه حساس را از دست داد.
انتونیو میوچی و حق اختراعی که تمدید نشد
داستان اینجا پایان نمی‌پذیرد. حق اختراع بل صدها بار تاکنون به دادگاه برده شده است. در ژوئن 2002 در پی درخواست گروهی تندرو که ویتو فوسلا، نماینده کنگره ایتالیا آن را رهبری می‌کرد، مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه 269 را به تصویب رساند. این قطعنامه، اعلامیه موقت حق اختراع آنتونیو میوچی را که در سال 1871 به اداره ثبت اختراعات آمریکا ارائه شده بود، به رسمیت می‌شناسد.
آنتونیو میوچی که در فلورانس زاده شد و بعدها به آمریکا مهاجرت کرد، در سال 1871 حق موقت اختراعی به نام تلتروفونو را به ثبت رساند. میوچی به‌خاطر مشکلات مالی نتوانست اعتبار اعلامیه مذکور را تمدید یا آن را اصطلاحا نونویسی کند. قطعنامه 269 می‌گوید، اگر میوچی در سال 1874 می‌توانست بابت تمدید اعلامیه موقت 10 دلار بپردازد، حق اختراع تلفن به بل واگذار نمی‌شد.
فین با توجه به تمام این اتفاقات معتقد است که جنگ تلفن هنوز خاتمه نیافته است.
https://www.shabakeh-mag.com/success-and-entrepreneurship/15872/%D9%85%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%B9-%D8%AA%D9%84%D9%81%D9%86-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B2-%D9%88-%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A8-%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B9-%D8%AA%D9%84%D9%81%D9%86
