شنوایی کدام حیوان قویتر است؟

قوی ترین شنوایی در جهان را چه کسی دارد ؟ در ادامه با تیزگوش ترین و قوی ترین شنوایی میان حیوانات در حیات وحش آشنا خواهید شد.
قوی ترین شنوایی میان حیوانات در حیات وحش
قطعا این روزها هیچ چیز را نمی توان با هوش انسانی یکسان دانست. حیوانات دارای قدرت های نسبتا غیر مشابهی هستند. مثل انعکاس مکانی که توسط دلفین استفاده می شود. این نوع حالت پیشرفته شنیداری، شاید پیشرفته از ردیاب صوتی انسانی هم باشد. نه تنها دلفین ها بلکه حیوات دیگری هم هستند که در شنیداری فوق العاده می باشند. این قسمت از سرگرمی نمناک را برای شناخت مالک قوی ترین شنوایی در دنیا با دقت بخوانید.

1- کبوتر
کبوتر ها به دلیل ذات صمیمی و لطافت شان بسیار مشهور هستند. البته به غیر از این موارد، آنها استعداد های باورنکردنی دیگری نیز دارند که در میان آن ها تعجب آورترین ویژگی، حس شنوایی آنان است. این پرنده شگفت انگیز می تواند فروصوت با فرکانس پایین (کمتر از 20 هرتز) را بشنود.

صداهای موجود در این محدوده پایین تر از حد صداهایی است که برای انسان قابل شنیدن می باشد. کبوترها حتی درمکان هایی می توانند صداهای کمتر از 0.5 را بشنوند. این قدرت شنوایی باعث می شود آنها رعد و برق و فوران های آتشفشانی را تشخیص دهند.

2- فیل
گوش های بزرگ یک فیل نقش مهمی در هدایت امواج صوتی دارد. گوش آن ها همچنین می تواند امواج صوتی با فرکانس پایین را تشخیص دهد که با گوش انسان قابل شنیدن نیست. این قدرت شدید شنوایی به ارتباطات از راه دور نیز کمک می کند.

3- اسب
ممکن است رفتارهای عجیبی از اسب ها را هنگام سوارکاری دیده باشید. به عنوان مثال، ناگهان هنگام دویدن متوقف می شود و همانند اینکه چیزی غیر معمول را یافته برای دویدن مجدد درنگ می کند. این امر می تواند بدان علت باشد که او صدایی را شنیده که شما نمی توانید بشنوید. در واقع ، گوش اسب ها بسیار حساس است.

اسب ها روی هر گوش شان 10 ماهیچه مختلف دارند. این ماهیچه ها به اسب اجازه می دهند که گوش خود را 180 درجه بچرخاند و به سرعت صدا را بشنوند. دامنه شنوایی فرکانس پایین تا زیاد باعث می شود تا منبع صدا را بیابند.

4- موش
قدرت شنوایی این جوندگان کوچک بسیار بیشتر از انسان است . آن ها می توانند حتی صداهایی در محدوده فراصوت را تشخیص دهند که گوش های انسان نمی توانند آن را حس کنند. موش ها همچنین می توانند گوش های خود را در جهتی که از آن جا صدا می آید متمرکز کنند.

در بعضی گونه ها، سفیدی (زالی) پوست می تواند به شنوایی آسیب برساند. در موش ها ممکن است این وضعیت به جز حس شنوایی، بر حس بینایی و بویایی آن ها نیز تاثیر بگذارد.

5- سگ
آیا می دانید چگونه سگ ها می توانند بهتر از انسان بشنوند؟ در حقیقت ،شنوایی آن ها تقریبا 4 برابر بهتر از شنوایی انسان است. فرکانس شنیداری سگ ها تقریبا دو برابر انسان است.

همچنین، هر گوش یک سگ شامل 18ماهیچه مختلف است که انسان فقط 3 ماهیچه دارد. این قدرت به سگ ها اجازه می دهد که گوش هایشان را بلند کنند، بچرخانند یا کج کنند و بنابراین آن ها می توانند به سرعت گوش های خود را در جهتی که صدا می آید متمرکز کنند.

6- گربه
گربه ها حس شنیداری پیشرفته ای خصوصا برای صداهای بلند دارند که حتی بیشتر از دامنه شنیداری سگ ها می باشد. گربه ها در گوش خود 32 ماهیچه دارند که حرکت راحت تر گوش ها به عقب و جلو را ممکن می کند.

همچنین گربه ها می توانند گوش خود را به طور مستقل 180 درجه بچرخانند و بنابراین در مقایسه با انسان ها، کشف منبع یک صدا برای گربه ها بسیار آسان تر است.

7- دلفین
با وجود گوش های خارجی، دلفین ها می توانند صداها را از طریق فک پایین به گوش میانی منتقل کنند. سیستم قشر شنوایی در مغز آن ها بسیار پیشرفته تر از انسان است بنابراین پردازش صدا و فرکانس شنوایی در دلفین ها بسیار سریع تر و بیشتر از انسان است.

دلفین ها جهت یابی توسط صدای پیشرفته ای دارند. آن ها امواج صوتی را ارسال و امواج برگشتی را پردازش می کنند که اجازه می دهد آن چه را که در پیش است، موقعیت جسم و حتی اندازه و شکل آن را شناسایی کنند.

8- جغد
جغدها به عنوان موجودی شب زنده دار ، شنوایی قوی و بینایی بسیار خوبی دارند. آن ها حتی در نور کم می توانند حرکت طعمه را در زمین احساس کنند و آن را بگیرند. این امر به دلیل گوش های نامتقارن و حساس او ممکن شده است. چنانچه در نمناک اشاره شده است در واقع یک گوش کمی بالاتر و گوش بعدی کمی جلوتر از گوش دیگر قرار گرفته است. این عدم تقارن در تعیین سریع جهت و منبع صدا کمک می کند.

9- خفاش
خفاش ها شبگرد هستند بدان معنا که تنها در شب فعال می شوند اما بینایی آن ها بسیار بد است. بنابراین،چگونه آن ها موفق به پرواز و مکان یابی طعمه می شوند؟ در واقع با استفاده از سیستم شنوایی و مکان یابی استثنایی این امر در آنان ممکن می شود زیرا خفاش ها حساس ترین شنوایی را در خانواده پستانداران دارند.

همان طور که خفاش ها در شب پرواز می کنند، آن ها یک سری تماس با امواج فراصوت می فرستند و سپس، آن ها پژواک های بازگشتی را با استفاده از گوش های حساس خود پردازش می کنند. سلول های بسیار متمرکز و درعین حال کارآمد در گوش های خفاش تفسیر مفصلی دارند که به شناسایی مکان و اندازه اجسام دور کمک می کند.

10- شب پره بزرگ موم خوار
خفاش ها را می توان سلطان شنوایی دانست اما کشف شده است که یک شب پره بزرگ موم خوار نیز این قدرت را دارد که با مکان یابی از جهت صدا از محل فرار کند. این شب پره ها در بیشتر نقاط جهان یافت می شوند و می توانند صداها را تا فرکانس 300کیلوهرتز بشنوند. تاکنون هیچ حیوان دیگری در جهان شناخته نشده است که چنین سطح شنوایی بالایی داشته باشد.

انسان تنها می تواند صداهایی را تا فرکانس 20 کیلوهرتز بشنود. این سطح شنوایی استثنایی به شب پره های بزرگ موم خوار کمک می کند تا از شکار توسط خفاش ها که خودشان دارای حس شنیداری فوق العاده ای هستند، پیشگیری کنند

در تحقیق که برای مقایسه شنوایی بین انسان و سگ انجام گرفت، نتايج نشان داد که استخوان گيجگاهي و گوش مياني انسان از نظر محل قرار گرفتن و مجاورت با اسب و سگ مشابه مي باشد ولي از نظر بعضي از قسمت ها با اين دو حيوان متفاوت مي باشد. بطور مثال طول لوله استاش در انسان کوتاهتر بوده و هيپوتيمپان در انسان داراي فضاي کمتري در مقايسه با حباب شنوايي در حيوانات مي باشد. قطر و طول زايده و جنه اي قطعه مسطح در استخوان گيجگاهي اسب بيشتر از سگ و انسان بوده و قطعه صماخي اسب بر خلاف انسان داراي زايده عضلاني بزرگي مي باشد. قطر داخلي کانال کاروتيد در انسان بيشتر از اسب و سگ بود. شکل ظاهري سه استخوانچه گوش مياني با هر تقريبا مشابه بود. در مقايسه پارامترهاي اندازه گرفته شده با استفاده از آزمون T-student مشخص گرديد که وزن و طول زايده بزرگ استخوان چکشي در انسان و سگ مشابه بوده و پارامترهاي قطر سر، طول کل و طول قسمت هاي دسته، سر و گردن و زايده کوچک داراي اختلاف معني داري بودند (p<0.05). استخوان چکشي در اسب در تمام پارامترها از انسان بزرگتر بود و در تمام فاکتورها اختلاف معني دار داشتند (P<0.01). در استخوان سنداني، طول تنه + زايده کوتاه و فاصله انتهايي دو زايده در انسان بزرگتر از سگ بودند. بين انسان و اسب فقط دو مورد طول تنه + زايده بلند و طول تنه + زايده کوتاه داراي اختلاف معني داري بوده (P<0.01) و در انسان بزرگتر از اسب بود. در استخوان رکابي، پارامترهاي وزن، فاصله دو شاخک و طول صفحه قاعده اي بين انسان وسگ داراي اختلاف معني داري بوده (P<0.01) و در انسان بزرگتر از سگ بودند. بين انسان و اسب بجز موارد طول شاخک ها، طول و عرض صفحه قاعده اي، ساير فاکتورها داراي اختلاف معني داري بودند.