1527

1399/07/06

مقالات

اختلال اضطراب جدایی در کودک و هر آنچه والدین و پرستار کودک باید در این مورد بدانند

اختلال اضطراب جدایی ( Sepraton Anxiety Disorder) در نوزادان (در سنین 8 تا 14ماه) بسیار طبیعی است، در این محدوده سنی  کودکان از محیط های ناآشنا و افراد غریبه دوری می کنند و نوعی ترس ذاتی نسبت به آن ها دارند، اما این ترس در صورتی که در کودکان بالای 6 سال رخ دهد، بسیار شدید تر بوده و بیش از چهار هفته به طول می انجامد که اصطلاحا به آن “اختلال اضطراب جدایی در کودکان ” اطلاق می گردد.

اختلال اضطراب جدایی در کودکان، حالتی است که کودک هنگام دور شدن از محیط خانه یا یکی از عزیزان و یا افراد خانواده به ویژه پدر و مادر یا پرستارش، دچار ترس و استرس عصبی می شود، برخی از این کودکان، علاوه بر ترس و اضطراب، دچار علائم جسمی و یا فیزیکی مانند سردرد و دل درد هم می شود و همین ترس و اضطراب می تواند در فعالیت های عادی کودک مانند رفتن به مدرسه یا بازی با کودکان دیگر اختلال ایجاد کند.

علت و علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان :

علت مشخص و دقیقی برای اختلال اضطراب جدایی در کودکان ذکر نشده است اما وجود علت زمینه ای که منشا روحی و روانپزشکی دارد، کاملا ثابت شده است زیرا :

۱.کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، دچار یک نگرانی واقعی است مبنی بر اینکه در صورت ترک خانه و خانواده با پرستارش، اتفاق ناگواری برای آن ها به وقوع می پیوندد.

۲.کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، بدون حضور پدر و مادرش یا پرستارش از خانه خارج نمی شود و در هنگام بازی و انجام فعالیت های روزمره زندگیش، به حضور آن ها نیاز دارد.

۳.اختلال اضطراب جدایی در کودکان گاهی تا حدی است که کودک بدون نزدیکتنش به رخت خواب نمی رود و در برابر خواب مقاومت می کند.

۴.کودک درگیر اختلال اضطراب جدایی از علائم جسمی مانند سردرد و معده درد به ویژه در روزهای مدرسه شکایت دارد

منشا و سرچشمه اختلال اضطراب جدایی در کودکان چه عواملی است؟

اختلال اضطراب جدایی در کودکان، غالبا پس از یک رویداد استرس زا یا آسیب در زندگی کودک، مانند بستری در بیمارستان، مرگ یکی از عزیزان و فرد مورد علاقه کودک، تغییر در محیط زندگی مانند مدرسه و منزل و در نهایت از دست دادن حیوان خانگی مورد علاقه به وقوع می پیوندد.

کودکانی که والدینشان از آنها بیش از حد محافظت می کنند، ممکن است بیشتر در معرض اختلال اضطراب جدایی باشند.در حقیقت، ممکن است لزوما بیماری کودک نباشد، بلکه مظهر اضطراب جدایی در والدین وی باشد

علاوه بر این موارد، این واقعیت که کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی در کودک، در بین اعضای خانوادشان ، اضطراب و استرس موجود است، نشان می دهد که اختلال اضطراب جدایی در کودک، یک نوع آسیب پذیری است که منشا ارثی و ژنتیکی دارد.

شیوع اختلال اضطراب جدایی در کودک :

اضطراب جدایی در کودک، تقریبا بین 4% تا 5% بین کودکان سنین 7 تا 11 سال شیوع دارد و در نوجوانان کمتر دیده می شود به طوری که تنها حدود 1.3% از نوجوانان آمریکایی را مبتلا می سازد و این شیوع به طور مساوی، کودکان دختر و پسر را تحت تاثیر قرار می دهد.

تشخیص اختلال اضطراب جدایی در کودکان :

بیماری اختلال اضطراب جدایی در کودکان هم همچون بزرگسالان، بر اساس علائم و نشانه های بالینی تشخیص داده می شود و در صورت وجود علائم و نشانه های بالینی، تشخیص داده می شود. در صورت وجود علائم، پزشک با انجام یک ارزیابی کامل به همراه معاینه فیزیکی دقیق، به ارزیابی می پردازد.

البته همینجا اشاره کنیم که پزشک ممکن است از آزمایشات مختلفی برای رد بیماری های جسمی و یا عوارض جانبی داروها به عنوان علت زمینه ای استفاده کند.

اصول پرستاری از کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی :

اضطراب، محرومیت از خواب، ترس، بی اشتهایی و سازگاری موثر همه و همه از عوارض درگیری کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی نشات می گیرد اما با اقدامات پرستاری مناسب، کودک می تواند از این مرحله چالش زا و دشوار به سلامت عبور کند و به زندگی شاد دوران کودکی همچون سایر کودکان دست یابد. این اقدامات

۱.پرستار کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، علت های تشویش و نگرانی کودک را بررسی می کند.

۲.پرستار کودک به دقت سابقه بیماری قبلی، اختلالات اضطرابی و رفتاری به همراه مشکلات خانوادگی کودک را مورد ارزیابی قرار می دهد.

۳.علائم حیاتی کودک را بررسی می کند، تا در صورت وجود علائم مشکوک به بررسی سایر بیماری های مشابه بپردازد.

۴.پرستار کودک از جملات ساده، واضح و آرام در برخورد با وی استفاده می کند وسعی می کند ارتباط عاطفی را میان خود و کودک برقرار سازد.

۵.پرستار از موسیقی آرام بخش در محیط اتاق کودک استفاده می کند.

۶.برنامه غذایی سرشار از سبزیجات و ماهی را در برنامه غذایی کودک تعبیه می نماید

۷.کودک را تا رفع کامل علایم اضطراب همراهی می کند.

۸.به کودک در شناسایی عوامل و علت های زمینه ای اضطراب کمک می کند.

۹.از قرار دادن کودک در موقعیت تصمیم گیری و انتخاب اجباری بر حذر می دارد.

۱۰‌.محیط خانه و خانواده کودک را آرام می سازد‌.

۱۱.به آموزش و تحصیل کودک اهمیت دو چندان می دهد و تا برطرف شدن مشکل اضطراب جدایی کودک را همراهی می کند تا این استرس و اضطراب کودک فروکش کند.

۱۲.به صحبت ها و دغدغه های کودک، گوش فرا می دهد و او را درک می کند.

۱۳.پرستار با تشویق کودک به ورزش، شادابی و اعتماد به نفس او را تقویت می کند.

۱۴.کودک را تشویق می کند تا ضمن برقراری ارتباط اجتماعی، دوستان خوب و جدیدی برای خود پیدا کند.

درمان اختلال اضطراب جدایی کودکان :

در بیشتر موارد خفیف اختلال اضطراب جدایی در کودکان به اقدامات درمانی نیاز ندارد و به مرور زمان و با حضور بیشتر کودک در اجتماعاتی مانند مهد کودک و مدرسه، این اختلال به کلی برطرف خواهد شد، زیرا کودک نیاز دارد تا با ایجاد احساس امنیت و اطمینان، به دیگران اعتماد کند، اما در موارد شدید تر مانند مواردی که کودک از رفتن به مدرسه گریزان است و در برابر حضور در محیط های اجتماعی خودداری می کند، لازم است که مورد بررسی و درمان واقع گردد.

گزینه های درمانی که مورد بررسی واقع می گردد، عبارتند از :

• روان درمانی : در این روش درمانی، به کودک کمک می شود تا با تغییر شکل تفکر و شناخت بهتر، رفتار کودک مناسب گردد.
• دارو درمانی : در این روش از داروهای اضطرابی و ضد افسردگی برای رفع مشکل کودک استفاده خواهد شد و این روش کاملا بستگی به نظر پزشک دارد.

خوش بختانه اختلال اضطراب جدایی در کودکان، به خوبی به درمان پاسخ می دهد اما باید دقت شود که به هیچ عنوان استرس شدید و ناگهانی به کودک وارد نشود تا احتمال بهبود کامل در کودک ایجاد گردد.

موسسه پرستاری سلامت اول با در نظر داشتن شرایط خاص کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، با در نظر گرفتن تمام اصول و بهره بردن از دانش روز، با دارا بودن مجوز از وزارت بهداشت در تلاش است که خدمات پرستاری مناسب را به تمام خانواده های عزیز ارائه دهد، برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره اولیه رایگان با کارشناسان خبره ما تماس حاصل فرمایید

اضطراب جدایی قبل از تولد کودک ممکن است آغاز شود و در زمانی که کودک چهار ساله است ممکن است دوباره ظاهر شود یا ادامه یابد. شدت و زمان اضطراب جدایی از کودک به کودکی دیگر متفاوت است. کمی نگرانی از ترک مادر یا پدر و یا پرستار کودک طبیعی است، حتی وقتی فرزند شما بزرگتر می شود. شما می توانید اضطراب را در فرزند خود با صبر مداوم و با محدودیت هایی آرام و مستمر و پایدار کاهش دهید.

بعضی از بچه ها به حدی اضطراب جدایی را تجربه می کنند که حتی با حداکثر تلاش والدین از بین نمی رود. این کودکان در سالهای اول مدرسه  یا بعد از آن اضطراب جدایی شدید را تجربه می کنند. اگر این اضطراب بیش از حد باشد که در فعالیت های عادی مانند مدرسه و دوستیابی کودک تاثیر منفی داشته باشد و بیش از چند روز ادامه داشته باشد حاکی از وجود مشکل بزرگتری در کودک استhttps://salamateaval.com/sepraton-anxiety-disorder/.

.

.

اضطراب جدایی قبل از تولد کودک ممکن است آغاز شود و در زمانی که کودک چهار ساله است ممکن است دوباره ظاهر شود یا ادامه یابد. شدت و زمان اضطراب جدایی از کودک به کودکی دیگر متفاوت است. کمی نگرانی از ترک مادر یا پدر و یا پرستار کودک طبیعی است، حتی وقتی فرزند شما بزرگتر می شود. شما می توانید اضطراب را در فرزند خود با صبر مداوم و با محدودیت هایی آرام و مستمر و پایدار کاهش دهید.

بعضی از بچه ها به حدی اضطراب جدایی را تجربه می کنند که حتی با حداکثر تلاش والدین از بین نمی رود. این کودکان در سالهای اول مدرسه  یا بعد از آن اضطراب جدایی شدید را تجربه می کنند. اگر این اضطراب بیش از حد باشد که در فعالیت های عادی مانند مدرسه و دوستیابی کودک تاثیر منفی داشته باشد و بیش از چند روز ادامه داشته باشد حاکی از وجود مشکل بزرگتری در کودک است.

اختلال اضطراب جدایی

یک مرحله عادی از رشد نیست ، بلکه یک مشکل عاطفی جدی است که کودک هنگام دوری از مراقب اصلی ، با  پریشانی شدید مواجه می شود. با این حال ، از آنجا که اضطراب جدایی عادی و اختلال اضطراب جدایی بسیاری از علائم مشابه را به اشتراک می گذارد ، می تواند گیج کننده باشد که کودک شما فقط به زمان و درک نیاز دارد یا اینکه مشکل جدی تری دارد ؟

عمده ترین تفاوت های اضطراب جدایی عادی و اختلال اضطراب جدایی در شدت ترس کودک شماست و اینکه آیا این ترس ها آنها را از فعالیت های عادی باز می دارد؟ کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است فقط با فکر دور بودن از مادر یا پدر ، دچار اضطراب شوند و ممکن است برای جلوگیری از این حالت از بازی با دوستان یا حضور در مدرسه امتناع می کند. وقتی علائم به اندازه کافی شدید باشد ، این اضطراب می تواند به یک اختلال تبدیل شود. اما مهم نیست که فرزند شما هنگام جدا شدن از شما چقدر نگران باشد، اختلال اضطراب جدایی قابل درمان است. کارهای بسیاری وجود دارد که می توانید کودک خود را ایمن تر کرده و اضطراب جدایی را برطرف کنید.

چگونه اضطراب جدایی  را کاهش دهیم

برای کودکانی که اضطراب جدایی دارند ، مراحلی وجود دارد که می توانند روند رفع این اضطراب را تسهیل کند:

جدایی از کودک را تمرین کنید.

ابتدا فرزند خود را برای مدت کوتاه و مسافت کوتاه با یک مراقب تنها  بگذارید. همانطور که کودک شما به جدایی عادت می کند ، می توانید به تدریج مدت طولانی تر  کودک را تر ک کنید و به کارتان برسید .

 برنامه ای برای خواب و خوراک نوزاد در نظر بگیرید .

نوزادان در هنگام خستگی یا گرسنگی بیشتر مستعد این نوع از اضطراب هستند.

 “خداحافظی” سریع داشته باشید 

زمان خداحافظی را طولانی نکنید تا بی قراری کودک کاهش پیدا کند. می توانید با یک بوسه و خداحافظی سریع از کودک جدا شوید.

 بدون کشمکش و هیاهو کودک را ترک کنید .

به فرزند خود بگویید که شما در حال ترک او  هستید و باز خواهید گشت ، پس بعد از ترک کودک در زمانی که قول دادی پیش کودک برگردید.

وعده های خود را دنبال کنید.

برای اینکه کودک شما این اطمینان را حاصل کند که می تواند دوری را طاقت بیاورد ، مهم است که شما در زمانی که قول داده اید برگردید.

در صورت امکان محیط آشنا را حفظ کنید  و کودک را با  محیط جدید آشنا کنید.

وقتی پرستار به خانه شما می آید یا وقتی فرزند شما از خانه دور است ، آنها را تشویق کنید تا یک اسباب بازی که دوستش دارند را همراه داشته باشند .

یک مراقب اصلی ثابت برای کودک داشته باشید.

اگر پرستاری را استخدام می کنید ،سعی کنید آنها را برای مدت طولانی در کار نگه دارید تا از ناهماهنگی در زندگی فرزند خود جلوگیری کنید.

دیدن فیلم های ترسناک را به حداقل برسانید.

کودک شما از فیلم هایی که تماشا می کنید اگر وحشتناک نباشد ، کمتر می ترسند.

سعی کنید تسلیم نشوید .

به فرزند خود اطمینان دهید که آنها خوب خواهند بود.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

روانپزشک کودک ، روانشناس کودک یا متخصصان مغز و اعصاب کودکان می توانند اختلال اضطراب جدایی را تشخیص بدهند و درمان کنند. این پزشکان اطلاعات را از خانه ، مدرسه و حداقل یک ملاقات بالینی به این منظور تشخیص می دهند. به خاطر داشته باشید که کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ، غالباً شکایات جسمی دارند که ممکن است نیاز به ارزیابی پزشکی داشته باشند.

متخصصان می توانند علائم جسمی  را شناسایی و به فرزند شما کمک کنند تا راهکارهای مقابله و راه حل های حل مسئله را پرورش دهد. درمان حرفه ای برای اختلال اضطراب جدایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

گفتگو درمانی :

گفتگو درمانی روشی برای بیان احساسات کودک است . برخورد با کسی که با همدلی گوش کند و فرزند شما را به سمت درک اضطراب خود راهنمایی کند ، می تواند یک درمان قدرتمند باشد.

بازی درمانی :

استفاده از بازی درمانی روشی متداول و مؤثر است که باعث می شود بچه ها در مورد احساسات خود صحبت کنند.

مشاوره برای خانواده :

مشاوره خانواده می تواند به فرزند شما در مقابله با افکاری که باعث اضطراب آنها می شود کمک کند، در حالی که شما به عنوان والدین می توانید به فرزندتان در یادگیری مهارت های مقابله کمک کنید.

مشاوره در مدرسه:

این می تواند به کودک شما که دارای اختلال اضطراب جدایی است کمک کند تا خواسته های اجتماعی ، رفتاری  را کشف کند.

دارو : ممکن است از داروها برای درمان موارد شدید این اختلال استفاده شود. این دارو فقط باید همراه با سایر درمان ها استفاده شود.